адшы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

1. Адрабіць шыццём.

2. і без дап. Скончыць шыць.

3. Разм., каго. Адахвоціць, адбіць ахвоту наведваць каго‑н.; пазбавіцца ад каго‑н. Славік ламаў галаву, якім чынам адшыць Тараса і хоць на кароткі час застацца з .. [Мамай] з вока на вока. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

close​1 [kləʊs] n. кане́ц, завяршэ́нне, заканчэ́нне, сканчэ́нне; закрыццё;

at the close of the day у канцы́ дня;

at the close of one’s life на ско́не жыцця́;

come/draw to a close ско́нчыцца;

bring smth. to a close ско́нчыць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

finished [ˈfɪnɪʃt] adj.

1. заве́ршаны

2. : be finished

1) ско́нчыць;

Are you finished with your work? Ты скончыў сваю працу?

2) прапа́сці, тра́піць у бязвы́хаднае стано́вішча;

If he refuses to help us we’re finished. Калі ён не згодзіцца памагчы нам, мы прапалі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sticky [ˈstɪki] adj.

1. лі́пкі, ліпу́чы, кле́йкі

2. infml гара́чы і вільго́тны, па́рны (пра надвор’е);

It’s sticky today. Сёння парыць як у лазні.

3. infml ця́жкі, непрые́мны;

come to a sticky end ке́пска ско́нчыць;

a sticky wicket BrE, infml ця́жкае стано́вішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дава́жыць

1. (дадаць пэўную колькасць, да поўнай вагі) hinzúfügen vt, hinzúwiegen* vt (bis ein bestímmtes Gewícht erréicht ist);

2. (скончыць узважванне) das Ábwiegen (áb)schlíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

здра́вие уст. здаро́ўе ср.;

◊

во здра́вие на здаро́ўе;

здра́вия жела́ю (жела́ем)! до́брага здаро́ўя;

нача́ть за здра́вие, а ко́нчить за упоко́й пача́ць за здаро́ўе, а ско́нчыць за памі́н душы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., каго-што і без дап.

1. Скончыць лічэнне чаго‑н.; злічыць, пералічыць да якога‑н. ліку. Далічыць грошы. Далічыць да тысячы.

2. (звычайна з адмоўем). Разм. Тое, што і далічыцца. Вярнуўшыся з дальніх этапных дарог, Мы шмат каго з нас не далічым... Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уче́ние

1. (действие) вучэ́нне, -ння ср., навуча́нне, -ння ср.;

вре́мя уче́ния час вучэ́ння (навуча́ння);

ко́нчить уче́ние ско́нчыць вучэ́нне (навуча́нне);

быть в уче́нии вучы́цца;

2. (наука, теория) вучэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакалаці́цца, ‑лачуся, ‑лоцішся, ‑лоціцца; зак.

Разм.

1. Калаціцца некаторы час. Маёр курыць цыгарэту, і яму падсунуў пачак, але Андрэй не ўзяў. Яму крыху моташна. Пакуль везлі сюды — перакалаціўся. Арабей. — Як настане дзень, — гаварыла Гануля, — дык уся перакалоцішся. Як толькі скажуць: «немцы»!, хапаеш дзяцей і ў лес. Гурскі.

2. Перастаць, скончыць калаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарва́ць, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак.

1. Скончыць ірваць; сарваць, абарваць усё, да канца. Дарваць апошнія кветкі.

2. Разм. Канчаткова парваць, знасіць (пра адзенне, абутак і пад.). Дарваць чаравікі. □ Неўзабаве, яшчэ да прымаразкаў, бялізна сама падзерлася так, што Алесю прыйшлося аднойчы ў нядзелю проста дарваць яе на кавалкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)