Ухіляцца ад работы; бяздзейнічаць, лодарнічаць. Людзі сена сушаць, косяць Ды пагоды ў неба просяць; Аддыхнуць пара б, дык дзе там! Хто з сялян гультуе летам?Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хма́рнасць, ‑і, ж.
1. Згушчэнне хмар; воблачнасць. Хмарнасць сышла з неба, і перад вечарам з’явілася сонца.Чорны.
2.перан. Нацягнутасць, напружанасць. У дачыненнях між бацькамі і дзецьмі наступіла нядобрая хмарнасць.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хма́рыцца, ‑рыцца; незак.
Зацягвацца хмарамі, станавіцца хмарным. А неба сіняе штодзённа хмарыцца.Глебка.Хмарыцца ўсё яшчэ вечар, Шлях засцілае імгла.Танк./убезас.ужыв.[Варвара:] — Хмарыцца, каб дажджу часам не пазнала.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абле́гчысов.
1.в разн. знач. обле́чь;
хма́ры абляглі́не́ба — ту́чи облегли́ не́бо;
суке́нка до́бра аблягла́ стан — пла́тье хорошо́ облегло́ стан;
2. (заболеть) свали́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
verfínstern
1.
vt
1) зацямня́ць, засланя́ць
2) засмуча́ць, азмро́чваць
2.
(sich) пацямне́ць
(пра неба)
2) азмро́чыцца (пра твар)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сузо́р’е ’ўчастак зорнага неба, група зорак, аб’яднаных агульнай назвай’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Да су- і зара, зорка; калька т. зв. еўрапейскіх культурных слоў, параўн. укр.сузі́рʼе ’тс’, рус.созве́здие, чэш.souhvězdí, славац.súhvezdie, славен.sozvezdje, серб.-харв.са̀звежђе, балг.съзве́здие, макед.созвездие, што калькуюць лац.constellatio ’ўзаемнае размяшчэнне нябесных цел’. Гл. ESSJ SG, 1, 240; Борысь, Prefiks., 117. Да семантыкі параўн. польск.gwiazdozbiór ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
heaven
[ˈhevən]
n.
не́баn., рай -ю m.
For heaven’s sake or Good heavens! — На ла́ску бо́жую! На мі́ласьць Бо́га!
Good heavens! — Бо́жа! Бо́жухна мой!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падсне́жнік, ‑а, м.
1. Шматгадовая цыбульная расліна сямейства амарылісавых, якая цвіце ранняй вясной белымі кветкамі.
2.Разм. Тое, што і пралеска. А пад голымі кустамі сінеюць, як іскрынкі неба, блакітныя падснежнікі.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аблажы́цца, ‑лажуся, ‑ложышся, ‑ложыцца; зак.
1. Аблажыць сябе чым‑н., накласці вакол сябе чаго‑н. Задумаўся Загорын.. Ён аблажыўся кнігамі, часопісамі.Алешка.
2. Пакрыцца чым‑н. па ўсёй паверхні. Неба аблажылася хмарамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зра́ння, прысл.
Разм. Тое, што і зранку. Хмаркі, што зрання навісалі над зямлёй, разбегліся, прапалі недзе, і з неба выглядала ўжо сонца.Галавач.Ужо зрання працуюць кавалі, вырабляючы вострыя сякеры, нажы.Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)