прагняўля́ць

‘выклікаць у каго-небудзь гнеў’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прагняўля́ю прагняўля́ем
2-я ас. прагняўля́еш прагняўля́еце
3-я ас. прагняўля́е прагняўля́юць
Прошлы час
м. прагняўля́ў прагняўля́лі
ж. прагняўля́ла
н. прагняўля́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час прагняўля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спры́крыць

‘зрабіць каго-небудзь, што-небудзь прыкрым’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спры́кру спры́крым
2-я ас. спры́крыш спры́крыце
3-я ас. спры́крыць спры́краць
Прошлы час
м. спры́крыў спры́крылі
ж. спры́крыла
н. спры́крыла
Дзеепрыслоўе
прош. час спры́крыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

удзе́ржыць

‘утрымаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удзе́ржу удзе́ржым
2-я ас. удзе́ржыш удзе́ржыце
3-я ас. удзе́ржыць удзе́ржаць
Прошлы час
м. удзе́ржыў удзе́ржылі
ж. удзе́ржыла
н. удзе́ржыла
Дзеепрыслоўе
прош. час удзе́ржыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

панегі́рык

[гр. panegyrikos (logos) = урачыстая прамова]

1) літаратурны жанр, хвалебная прамова з нагоды якой-н. урачыстасці або ў гонар каго-н.;

2) празмернае ўсхваленне каго-н., чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апало́гія

(гр. apologia)

празмернае ўсхваленне, абарона каго-н. або чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аптава́ць

(лац. optare)

ажыццяўляць у адносінах да каго-н. права аптацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

походи́ть​II несов. (быть похожим) быць падо́бным (да каго, чаго, на каго, што);

походи́ть на бра́та быць падо́бным да бра́та (на бра́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ігнарава́ць

(польск. ignorowac, ад лац. ignorare = не ведаць, не прызнаваць)

свядома не звяртаць увагі на каго-н., што-н., пагардліва ставіцца да каго-н., чаго-н. (напр. і. факты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прыхіна́ць несов.

1. (каго, што да каго, чаго) прижима́ть (кого, что к кому, чему); (што да чаго) прислоня́ть (что к чему);

2. (накрывать) прикрыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарпну́ць

‘зачарпнуць, чарпануць каго-небудзь, што-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. чарпну́ чарпнё́м
2-я ас. чарпне́ш чарпняце́
3-я ас. чарпне́ чарпну́ць
Прошлы час
м. чарпну́ў чарпну́лі
ж. чарпну́ла
н. чарпну́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час чарпну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)