вы́слініць
‘намачыць каго-небудзь, што-небудзь слінаю’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́сліню |
вы́слінім |
| 2-я ас. |
вы́слініш |
вы́слініце |
| 3-я ас. |
вы́слініць |
вы́сліняць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́слініў |
вы́слінілі |
| ж. |
вы́слініла |
| н. |
вы́слініла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́слініўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вытруча́ць
‘труціць, атручваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вытруча́ю |
вытруча́ем |
| 2-я ас. |
вытруча́еш |
вытруча́еце |
| 3-я ас. |
вытруча́е |
вытруча́юць |
| Прошлы час |
| м. |
вытруча́ў |
вытруча́лі |
| ж. |
вытруча́ла |
| н. |
вытруча́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вытруча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дадзе́ржыць
‘датрымаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дадзе́ржу |
дадзе́ржым |
| 2-я ас. |
дадзе́ржыш |
дадзе́ржыце |
| 3-я ас. |
дадзе́ржыць |
дадзе́ржаць |
| Прошлы час |
| м. |
дадзе́ржыў |
дадзе́ржылі |
| ж. |
дадзе́ржыла |
| н. |
дадзе́ржыла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дадзе́ржыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заві́дзець
‘убачыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заві́джу |
заві́дзім |
| 2-я ас. |
заві́дзіш |
заві́дзіце |
| 3-я ас. |
заві́дзіць |
заві́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
заві́дзеў |
заві́дзелі |
| ж. |
заві́дзела |
| н. |
заві́дзела |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
заві́дзеўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зына́кшыць
‘перайначыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зына́кшу |
зына́кшым |
| 2-я ас. |
зына́кшыш |
зына́кшыце |
| 3-я ас. |
зына́кшыць |
зына́кшаць |
| Прошлы час |
| м. |
зына́кшыў |
зына́кшылі |
| ж. |
зына́кшыла |
| н. |
зына́кшыла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
зына́кшыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прагняўля́ць
‘выклікаць у каго-небудзь гнеў’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прагняўля́ю |
прагняўля́ем |
| 2-я ас. |
прагняўля́еш |
прагняўля́еце |
| 3-я ас. |
прагняўля́е |
прагняўля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прагняўля́ў |
прагняўля́лі |
| ж. |
прагняўля́ла |
| н. |
прагняўля́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прагняўля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спры́крыць
‘зрабіць каго-небудзь, што-небудзь прыкрым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
спры́кру |
спры́крым |
| 2-я ас. |
спры́крыш |
спры́крыце |
| 3-я ас. |
спры́крыць |
спры́краць |
| Прошлы час |
| м. |
спры́крыў |
спры́крылі |
| ж. |
спры́крыла |
| н. |
спры́крыла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
спры́крыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
удзе́ржыць
‘утрымаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
удзе́ржу |
удзе́ржым |
| 2-я ас. |
удзе́ржыш |
удзе́ржыце |
| 3-я ас. |
удзе́ржыць |
удзе́ржаць |
| Прошлы час |
| м. |
удзе́ржыў |
удзе́ржылі |
| ж. |
удзе́ржыла |
| н. |
удзе́ржыла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
удзе́ржыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
панегі́рык
[гр. panegyrikos (logos) = урачыстая прамова]
1) літаратурны жанр, хвалебная прамова з нагоды якой-н. урачыстасці або ў гонар каго-н.;
2) празмернае ўсхваленне каго-н., чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
шанава́ць
(польск. szanować, ад ням. schonen)
1) беражліва адносіцца да каго-н., чаго-н.;
2) адносіцца з пашанай, павагай да каго-н., чаго-н. (напр. ш. народныя традыцыі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)