няшча́сце, ‑я, н.
1. Бяда, гора; няшчасны выпадак. Мяне сустрэла першае вялікае няшчасце ў маім жыцці. На лаве пад абразамі ляжыць мой бацька — жоўты, як воск, з заплюшчанымі вачыма. Бядуля. Аднойчы здарылася няшчасце. Студэнту Падацюку шасцернямі сеялкі раструшчыла палец. Дуброўскі.
2. Няўдача, адсутнасць поспеху. Вадзік з усіх сіл шмаргануў вудзільна.. Вось няшчасце — зачапіўся кручок! Гамолка. Паўстанцы таксама любілі гэту дзікую, чарнавокую дзяўчынку, якая парою выручала іх ад голаду і іншага няшчасця. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., каго-што.
1. Даць каму‑н. месца для жылля; усяліць. Пасяліць студэнтаў у інтэрнат. Пасяліць сям’ю ў новым доме. □ — Людзей у нас поўна. Але вы не бойцеся, я вас пасялю ўдвух у трэці пакой. Мы яго на ўсякі выпадак трымаем у рэзерве. Сабаленка.
2. перан. Выклікаць (якое‑н. пачуццё, адчуванне і пад.). Цяпер Веру быццам падмянілі. Сяброўкі таксама прыціхлі. Гора Веры пасяліла ў майстэрні сумную цішыню. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анекдо́т
(фр. anecdote, ад гр. anekdotos = нявыдадзены)
1) кароткае апавяданне жартоўнага ці сатырычнага зместу пра незвычайную падзею, сітуацыю, выпадак у жыцці гістарычнай асобы або фальклорнага героя;
2) невялікае гумарыстычнае апавяданне з нечаканым канцом.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
wydarzenie
wydarze|nie
н.
1. здарэнне; прыгода; выпадак;
2. падзея;
koncert stał się ~niem — гэты канцэрт стаў падзеяй;
zbieg ~ń — збег акалічнасцей
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ewentualność
ewentualnoś|ć
ж. магчымасць, мажлівасць;
przewidzieć ~ć czego — прадугледзець магчымасць чаго;
na wszelką ~ć — на ўсялякі выпадак;
wszelkie ~ci — усе магчымасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
смяро́тны
1. сме́ртный;
~нае ло́жа — сме́ртный одр;
2. (приносящий смерть, лишающий жизни) сме́ртный, смерте́льный, смертоно́сный;
с. вы́падак — сме́ртный (смерте́льный) слу́чай;
с. яд — смерте́льный (смертоно́сный) яд;
3. перен. смерте́льный;
~ная нуда́ — смерте́льная тоска́;
◊ с. грэх — сме́ртный грех
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
stage4 [steɪdʒ] v.
1. ста́віць п’е́су; ста́віцца (пра п’есу);
The play stages well. П’еса вельмі сцэнічная.
2. арганізо́ўваць (паказ чаго-н.); здзяйсня́ць;
stage a show пака́зваць шо́у;
stage a strike вы́йсці на забасто́ўку
3. інсцэні́раваць (раман, навелу і да т.п.);
stage an accident інсцэні́раваць няшча́сны вы́падак
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
dástehen
* аддз. vi стая́ць, знахо́дзіцца, быць
аlléin ~ — быць адзіно́кім
wie wir ~ ! — іран. ну і малайцы́ ж мы!
ein éinzig dástehender Fall — беспрэцэдэ́нтны вы́падак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зру́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Добра прыстасаваны для выкарыстання, такі, якім лёгка ці прыемна карыстацца. Гэта быў невялікі, лёгкі і вельмі зручны аўтамат; ложа яго была аздоблена перламутрам, механізм ніколі не даваў асечкі. Шчарбатаў.
2. Добры, падыходзячы; такі, які патрэбен. Зручны выпадак. □ [Тварыцкі] знайшоў зручны момант. Выйшаў з хаты, ляпнуў дзвярамі. Чорны. Хлопцы выбралі зручнае месца пад кустом ажыны, адкуль быў відаць увесь сад. Хомчанка. // Практычны, выгадны. — Мне чалавек зручны патрэбен. І я яго знайду, вядома, знайду. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазаганя́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
Загнаць куды‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. [Лівень] пазаганяў у хаты людзей і, як бы нацешыўшыся, аціх. Асіпенка. Цімох Сымонавіч на ўсякі выпадак схапіў у рукі дубальтоўку і пазаганяў на месца патроны. Дубоўка.
пазаганя́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго.
Разм. Заганяць, замарыць усіх, многіх. — Коней.. пазаганялі да таго, што на іх страшна было паглядзець. Скрыган. — Вот ты, Пятро, дзень і ноч ірвеш, баб сваіх пазаганяў, а як жывеш? Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)