пусцяко́віна, ‑ы, ж.

1. Што‑н., не вартае ўвагі; дробязь. [Гарлахвацкі:] Можа, у вашай біяграфіі ёсць якая-небудзь зачэпка, ну самая такая пусцяковіна, якая магла паслужыць повадам для плётак. Крапіва.

2. Глупства, лухта. [Чмаруцька:] — Язык у мяне на якую пусцяковіну, дык ён, не раўнуючы, як той экспрэс колішні. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растру́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раструшчыць.

2. у знач. прым. Раздроблены, разбіты на дробныя кавалкі. Пад нагу то тут, то там траплялі раструшчаныя кукурузныя пачаткі. М. Стральцоў. Ступіш не так — і загрыміць якая-небудзь бляшанка, пакоціцца ўніз раструшчаная цагліна... Бураўкін. // Пашкоджаны, разбіты (пра косць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пару́ка ’зарука ў чым-небудзь, пацвярджэнне чаго-небудзь; гарантыя’ (ТСБМ); паручы́цца, паруча́льны. Рус., укр. пору́ка, польск. poręka, чэш. poruka, серб.-харв. по̏рука, славен. pórok. З по- і рука (гл.). Слова, відавочна, праславянскага паходжання з прычыны старажытнасці звычаю паданнем рукі паручацца за каго-небудзь (параўн. Махэк₂, 523 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыстаўля́цца ’прыкідвацца, строіць з сябе п’янага’ (Ян.). Укр. дыял. приставля́тися ’прыкідвацца кім-небудзь, выдаваць сябе за каго-небудзь’. Параўн. выстаўля́цца ’тс’, што да ста́віць, ста́віцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мякнуцца ’шмякнуцца, шлёпнуцца’ (мсцісл., З нар. сл.; Растарг.; Ян.), мякнуць ’кінуць з сілай аб што-небудзь, паваліць што-небудзь’ (Растарг.), ’моцна ўдарыць’ (Мікуц.). Да шмякнуць, шмякнуцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыма́цца ’перажываць’ (слонім., Нар. словатв.). Да прыма́ць 1 з пераносам значэння. Параўн. укр. прийма́ти ’успрымаючы што-небудзь, рэагаваць пэўным чынам; выяўляць сваё стаўленне да чаго-, каго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zawinąć się

зак.

1. завінуцца; загарнуцца; захутацца; укруціцца;

2. разм. ухадзіцца; хутка ўправіцца з якой-небудзь справай на сваю карысць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпілі́каць

‘скончыць выконваць, іграць што-небудзь; скончыць абзывацца пісклівымі або прарэзлівымі гукамі (пра музычныя інструменты, птушак, насякомых)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпілі́каю адпілі́каем
2-я ас. адпілі́каеш адпілі́каеце
3-я ас. адпілі́кае адпілі́каюць
Прошлы час
м. адпілі́каў адпілі́калі
ж. адпілі́кала
н. адпілі́кала
Загадны лад
2-я ас. адпілі́кай адпілі́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адпілі́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́йкаць

‘пагаворваць што-небудзь і без прамога дапаўнення; закалыхваць дзіця над калыскай (байкаць дзіця)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ба́йкаю ба́йкаем
2-я ас. ба́йкаеш ба́йкаеце
3-я ас. ба́йкае ба́йкаюць
Прошлы час
м. ба́йкаў ба́йкалі
ж. ба́йкала
н. ба́йкала
Загадны лад
2-я ас. ба́йкай ба́йкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ба́йкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блё́хаць

‘пляскаць, плюхаць што-небудзь (напр., ваду) і ў якасці безасабовага дзеяслова (пачало блёхаць)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блё́хаю блё́хаем
2-я ас. блё́хаеш блё́хаеце
3-я ас. блё́хае блё́хаюць
Прошлы час
м. блё́хаў блё́халі
ж. блё́хала
н. блё́хала
Загадны лад
2-я ас. блё́хай блё́хайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час блё́хаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)