дарэ́ заць
1. (скончыць рэзацьÉ nde [fé rtig] schné iden* , (zer)spá nen vt
2. (пазбавіць жыцця ) á bschlachten vt á bstechen* vt
3. (дадаткова нарэзаць ) zú sätzlich schné iden* ; ná chschneiden* vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
даскака́ ць
1. разм. скончыць танецé nden, zu É nde tá nzen;
2. (дасягнуць якога-н месца ) bis zu é inem bestí mmten Ort ré iten* ; galoppí erend [im Galó pp] erré ichen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
terminate
[ˈtɜ:rmɪneɪt]
1.
v.t.
1) зако́ нчыць, ско́ нчыць ; пакла́ сьці кане́ ц
to terminate a partnership — спыні́ ць супо́ льніцтва, разьвяза́ ць супо́ лку
2) зво́ льніць
2.
v.i.
канча́ цца
His contract terminates soon — Яго́ ны кантра́ кт ху́ тка канча́ ецца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
get over
а) ачуня́ ць (ад хваро́ бы)
б) перасі́ ліць, перамагчы́ ў сабе́ (страх, непако́ й)
в) ско́ нчыць , расквіта́ цца
Let’s get this over once and for all — Ско́ нчым з гэ́ тым раз назаўсёды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
курс ², -а, мн. м.
1. Закончаны цыкл, увесь аб’ём спецыяльнага навучання, якіх-н. працэдур.
К. сярэдняй школы.
К. гразелячэння.
2. Асобная гадавая ступень адукацыі ў вышэйшай школе і спецыяльных навучальных установах, а таксама група навучэнцаў гэтай ступені.
Скончыць к. ва ўніверсітэце.
Стараста курса.
Студэнт трэцяга курса.
3. Выклад навуковай дысцыпліны ў вышэйшай школе, у спецыяльнай навучальнай установе.
Прачытаць к. лекцый па гісторыі Беларусі.
|| прым. курсавы́ , -а́ я, -о́ е.
Курсавая работа студэнта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
завяршы́ ць , ‑вяршу, ‑вершыш, ‑вершыць; зак. , што .
1. Зрабіць верх у чым‑н. Завяршыць стог.
2. Давесці да канца; закончыць, скончыць . Завяршыць сяўбу. Завяршыць вучобу.
3. З’явіцца канцом, завяршэннем чаго‑н. Кнігу гэту, якая завяршыла трылогію і дала ёй назву, народны паэт дапісаў у 1954 годзе. Казека .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закруглі́ ць , ‑круглю, ‑кругліш, ‑кругліць; зак. , што .
1. Зрабіць круглым. Вострыя канты лапатачак трэба старанна закругліць асялком, а лёску на кручку змазаць.. клеем. Матрунёнак .
2. перан. Скончыць , завяршыць. — Мая брыгада першай.. закончыла ўсе работы. Закругліла, адным словам, гаспадарчы год, заняла першае месца. Пянкрат . На гэтым байку закруглю. Валасевіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапіса́ ць , ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак. , што .
1. Скончыць пісаць што‑н.; напісаць да якога‑н. месца. Дапісаць пісьмо. Дапісаць кнігу да сярэдзіны.
2. Дадаць да напісанага; прыпісаць. А ў канцы дапісалі: «Рады паведаміць вам такую навіну». Якімовіч . [Акцызнік] ведаў і другое — у ведамасці ўсё можна дапісаць. Пташнікаў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасы́ паць , ‑плю, ‑плеш, ‑пле; заг. дасы́ п; зак. , што .
1. Скончыць сыпаць; насыпаць да якога‑н. узроўню. Дасыпаць бульбу ў мяхі. Дасыпаць кошык.
2. і чаго . Насыпаць дадаткова. Дасыпаць солі ў страву.
дасыпа́ ць 1 ‑а́ ю, ‑а́ еш, ‑а́ е.
Незак. да дасы́ паць.
дасыпа́ ць 2 ‑а́ ю, ‑а́ еш, ‑а́ е.
Незак. да даспаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмясі́ ць , ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак. , што .
1. Скончыць мясіць. — Перамог ты, сынок, свайго настаўніка, падкасіў. Адмясіў я ўжо сваю гліну, адмясіў... Бялевіч .
2. Разм. Набіць, надаваць. Адмясіць бакі.
3. Разм. Прайсці, месячы нагамі. [Мешкяліс:] — Паспрабуй такую даль адмясіць, дык ні за што і ўзяцца не захочаш. Броўка .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)