board2 [bɔ:d] v.
1. садзі́цца на карабе́ль/у самалёт/у цягні́к;
Flight 1255 for Paris is now boarding. Адбываецца пасадка на рэйс 1255 на Парыж.
2. (at/with) жыць і сталава́цца (у чыім-н. доме/у каго-н.)
board up [ˌbɔ:dˈʌp] phr. v. забіва́ць до́шкамі (дзверы, вокны і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
book2 [bʊk] v.
1. зака́зваць біле́т (у тэатр, на самалёт і да т.п.); брані́раваць ме́сца (у гатэлі, рэстаране і да т.п.)
2. запраша́ць, ангажава́ць (спевака, лектара на пэўную дату)
3. infml уно́сіць каго́-н. у спіс за парушэ́нне пра́вілаў, зако́наў
book in [ˌbʊkˈɪn] phr. v. BrE зарэгістрава́цца (у гатэлі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
áufsteigen
* vi (s)
1) падыма́цца, зала́зіць
ein Gedánke stieg in mir auf — у мяне́ зарадзі́лася ду́мка
2) узлята́ць (пра самалёт)
3) атрыма́ць павышэ́нне
4) усхо́дзіць (пра сонца)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зні́зіць, зніжу, знізіш, знізіць; зак., што.
1. Зменшыць вышыню чаго‑н., апусціць уніз, ніжэй. Знізіць самалёт над аэрадромам.
2. Зрабіць ніжэйшым, малым (ступень, велічыню, інтэнсіўнасць чаго‑н.); зменшыць. Знізіць цэны. Знізіць хуткасць. Знізіць патрабаванні. // Зрабіць ніжэйшым (якасць або значнасць, важнасць чаго‑н.). Знізіць літаратурнае майстэрства. // Зрабіць (гук, голас і пад.) ніжэйшым па тону, менш гучным. [Паненка] знізіла голас да шэпту: — Не хадзі, Казюня. Чарнышэвіч.
•••
Знізіць тон — пачаць гаварыць больш спакойна. Апанас знізіў тон і горача зашаптаў нешта Вадалею і Сучку. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіру́нак, ‑нку, м.
1. Тое, што і напрамак (у 1 знач.). Самалёт Бурмакова ўзяў кірунак на поўнач. Шыцік. Тысячамі дарог і ў розных кірунках збягае вясною снегавая вада. Колас.
2. перан.; чаго або які. Шлях развіцця, накіраванасць якога‑н. дзеяння, з’явы і пад. Кірунак навуковай дзейнасці. Кірунак палітыкі. □ Загаварылі пра сям’ю, і гаворка адразу набыла іншы кірунак. Пальчэўскі.
3. Грамадская, навуковая, літаратурная і пад. плынь; школа, групоўка. Літаратурныя кірункі. □ Часцей матэрыялы пра творчасць Я. Купалы з’яўляліся ў друку левага кірунку. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пло́скасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць плоскага.
2. Роўная, гладкая паверхня. // У геаметрыі — паверхня, якая мае толькі два вымярэнні і характарызуецца тым, што прамая лінія, праведзеная паміж любымі дзвюма кропкамі яе, поўнасцю сальецца з гэтай паверхняй.
3. перан. Пэўны погляд на рэчы, адносіны; пункт погляду, падыходу. Пытанне, па сутнасці, магло ставіцца ў дзвюх розных плоскасцях: ёсць ці няма наогул пралетарскай літаратуры. Перкін.
4. Спец. Крыло самалёта. [Ярохін] залез пад самалёт і, хаваючыся ад дажджу пад яго плоскасцямі, пачаў капаць нажом зямлю. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dive
[daɪv]
1.
v.i.
1) ныра́ць, дава́ць нырца́
2) пікі́раваць (пра самалёт)
3) заглыбля́цца, паглыбля́цца
2.
v.t.
1) пікі́раваць
2) запуска́ць пад ваду́
3.
n.
1) ныра́ньне n.
2) пікі́раваньне n., пікіро́ўка f
3) Sl. прыто́н
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
crash
I [kræʃ]
1.
n.
1) трэск -у m.; гру́кат, грук -у m.
2) крах -у m., банкру́цтва n.
3)
а) ава́рыя f.
б) няўда́лая паса́дка самалёта
2.
v.t.
1) уда́рыць або́ разьбі́ць з трэ́скам
2) informal
to crash the party — прыйсьці́ на вечары́ну незапро́шаным
3) разьбі́ць, зьбіць (самалёт)
3.
v.i.
1) пабі́цца
2) трэ́скаць (як пяру́н)
3)
а) разьбі́цца (пра самалёт)
б) сту́кнуцца (пра аўтамабі́лі)
4) пацярпе́ць крах, збанкрутава́ць
•
- crash the gate
II [kræʃ]
n.
сураво́е палатно́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
áufsetzen
1.
vt
1) наса́джваць; насо́ўваць; надзява́ць (капялюш)
2) ста́віць
das Éssen ~ — ста́віць (на пліту́) стра́ву
3) скла́дваць (пратакол)
4) пасадзі́ць (самалёт)
2.
(sich) садзі́цца, прыпадня́цца [прыўзня́цца]
(у пасцелі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
twin
[twɪn]
1.
n.
1) блізьня́, двайня́ n., pl. блізьня́ты, двайня́ты
2) двайнік -а́ m.
2.
adj.
1) блізьня́чы
2) па́рны, падво́ены, здво́ены
twin beds — па́рныя або́ здво́еныя ло́жкі
a twin-engined airplane — двухмато́рны самалёт
•
- twin sisters
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)