уста́ць, устану, устанеш, устане;
1. Стаць на ногі; падняцца з ляжачага, сядзячага становішча.
2. Падняцца на абарону чаго‑н.; падрыхтавацца да барацьбы за што‑н.
3. Узысці, з’явіцца на гарызонце (пра нябесныя свяцілы).
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то 1,
1. Ужываецца для сувязі членаў сказа і сказаў пры пералічэнні падзей, з’яў, прадметаў з папераменным чаргаваннем.
2. Уваходзіць у склад састаўных паўторных пералічальна-размеркавальных злучнікаў: а) «ці то... ці то», якія злучаюць члены сказа і сказы з адценнем меркавання, развагі.
3. Ужываецца ў складаназалежных сказах у якасці суадноснага слова ўмоўных, часавых, прычынных і супастаўляльных злучнікаў.
•••
то 2,
Ужываецца ў пачатку сказаў, якія абагульняюць, рэзюміруюць ці тлумачаць тое, аб чым гаварылася раней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напе́рад,
1.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
float
1) трыма́цца на паве́рхні вады́ або́ ў паве́тры; пла́ваць, плы́сьці; усплыва́ць
2) плы́сьці з вадо́ю, быць не́сеным плы́ньню
3) прано́сіцца (перад вачы́ма або́ ў ду́мках)
4) пашыра́цца, распаўсю́джвацца, разно́сіцца
1) спуска́ць на ваду́ (вадапла́ў), здыма́ць зь ме́лі, мялі́зны
2) затапля́ць, заліва́ць
3) сплаўля́ць (лес)
4) пуска́ць у ход гандлёвае прадпрые́мства
5) пуска́ць на ры́нак, прадава́ць (а́кцыі)
6) распаўсю́джваць (чу́тку)
3.1) плыт -а́
2) плаву́н -а́
3) пла́вальны пузы́р (у ры́бы і іншых вадзяны́х жывёлінаў)
4) ні́зкі фурго́н, ужыва́ны ў пара́дах
•
- floats
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
БЕ́РАГ,
паласа ўзаемадзеяння паміж сушай і вадаёмам (мора, возера, вадасховішча і
Бераг марскі з боку сушы абмежаваны лініяй, якой дасягае прыбой у час
На Беларусі берагі вадаёмаў і вадацёкаў пераважна акумулятыўныя, на іх развіты берагавыя валы і пляжы. Абразійныя берагі
Літ.:
Берега. М., 1991.
Л.У.Мар’іна.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шу́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Шмыгнуць, пабегчы, кінуцца куды‑н.
2. Саскочыць, зваліцца адкуль‑н.
3. Нечакана, імгненна праваліцца, упасці куды‑н.
4. Хутка, з сілай выліць што‑н. вадкае.
5. Імкліва, хутка ўзняцца, падняцца; узляцець уверх.
6. Утварыць лёгкі шум, шолах.
7.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bréchen
1.
1) лама́ць; ірва́ць, зрыва́ць (кветкі)
2) паруша́ць (дагавор, маўчанне і г.д.)
3) злама́ць (супраціўленне і г.д.)
4) праламля́ць (промні святла)
2.
1) лама́цца, ло́пацца (пра
2) га́снуць (пра позірк), заміра́ць (пра гукі)
3) (h) (mit
4)
3.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
апусці́цца, апушчуся, апусцішся, апусціцца;
1.
2.
3. Сесці або легчы на што‑н.
4.
5.
6. Паглыбіцца ў што‑н., улезці ў сярэдзіну чаго‑н.; паглыбіўшыся, дасягнуць дна.
7.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апусці́ць, апушчу, апусціш, апусціць;
1. Перамясціць у больш нізкае становішча; паставіць, палажыць ніжэй, чым было.
2. Змясціць куды‑н., у што‑н., у сярэдзіну чаго‑н.
3. Спусціць; вызваліўшы замацаваны край, даць упасці.
4. Зрабіць пропуск, прапусціць, выключыць (з тэксту і пад.).
5. Аслабіць догляд; запусціць, занядбаць.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Плуг ’прылада з металічным нарогам для ворыва’ (
Плуг 2, зборн. плуганнё ’галлё, бярвенні, якія плывуць па рэчцы так шчыльна, што па іх можна перайсці на другі бераг’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)