przestąpić

зак.

1. пераступіць;

2. перан. парушыць;

przestąpić prawo — парушыць закон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pogwałcić

зак. парушыць;

pogwałcić prawo — парушыць закон;

pogwałcić terytorium — парушыць мяжу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

«Аб ахове помнікаў культуры» (закон, 1969) 2/15

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

асно́ўны

I основно́й; основополага́ющий, основополо́жный; перви́чный, стержнево́й; центра́льный;

а. зако́н — основно́й зако́н;

~ныя пры́нцыпы — основны́е (основополо́жные) при́нципы;

~ныя адзна́кі — основны́е при́знаки;

○ а. капіта́л — основно́й (перви́чный) капита́л;

◊ у ~ным — в основно́м

II хим. осно́вный;

а. во́кісел — осно́вная о́кись

III текст. осно́вный;

~ныя ні́ткі — осно́вные ни́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гастрано́м

(фр. gastronome, ад гр. gaster, -tros = страўнік + nomos = закон)

1) прадуктовы магазін;

2) тое, што і гурман.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

фу́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. З’ява, якая залежыць ад іншай і змяняецца па меры змянення іншай з’явы.

2. У матэматыцы: закон, паводле якога кожнаму элементу аднаго мноства ставіцца ў адпаведнасць некаторы элемент іншага мноства.

Лінейная ф.

Трыганаметрычная ф.

3. Работа, спецыфічная дзейнасць, што выконваецца органам, арганізмам і пад.

Ф. залоз.

4. Роля, значэнне, назначэнне чаго-н.

Функцыі крэдыту.

5. Абавязак, кола дзейнасці.

Службовыя функцыі.

Функцыі прафкама.

|| прым. функцыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злачы́нства, ‑а, н.

Грамадска небяспечнае дзеянне (або бяздзеянне), якое парушае закон і падлягае крымінальнай адказнасці. Крымінальнае злачынства. Дзяржаўнае злачынства. Ваеннае злачынства. □ Філістовіч яшчэ пэўны час спрабаваў выкручвацца, але вопытны следчы крок за крокам выкрываў усё новыя злачынствы былога гітлераўскага служкі. Паслядовіч.

•••

На месцы злачынства гл. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчыкры́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Разм. Адрэзаць, адцяць. [Валько:] — У Міхаліны першай гарод адчыкрыжым. Гэта — палітыка. Закон для ўсіх роўны: кінуў калгасную працу — давай сюды зямлю. Савіцкі. // перан. Рэзва і рэзка сказаць што‑н. Таццяна яшчэ памаўчала з момант, а тады раптам адчыкрыжыла з смелай злосцю. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infringe

[ɪnˈfrɪndʒ]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, абяца́ньне, а́ўтарскія правы́)

2) (upon) паруша́ць чые́-н. правы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

láuten

vi

1) гуча́ць

2) гавары́ць, све́дчыць

das Gesétz láutet — зако́н гаво́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)