брыдкасло́ў, ‑слова, м.

Чалавек, які любіць ужываць брыдкія, нецэнзурныя словы. Зеляноў не выпрабоўваў, ён не шэф жандараў, ён проста зневажальнік, патаемны брыдкаслоў і аматар адвесці душу. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагагры́ф, ‑а, м.

Род шарады або загадкі, для рашэння якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы перастаноўкаю або выкідваннем асобных складоў ці літар.

[Ад грэч. lógos — слова і griphos — загадка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пус-пуссловы для падклікання кароў’ (ДАБМ, камент., 895), рус. дыял. пус‑пуссловы для падклікання авечак’, параўн. таксама пусенька, пусёнушка ласк. ’кароўка’. Няясна; магчыма, звязаныя з пшэйка, псёйка ’тс’, утвораных ад пшэ‑ншэ, варыянт псе‑псе (словы для падклікання кароў), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

practise [ˈpræktɪs] v.

1. практыкава́цца, трэнірава́цца

2. займа́цца пра́ктыкай (медыцынскай, юрыдычнай)

practise what you preach ≅ трэ́ба, каб сло́вы не разыхо́дзіліся са спра́вай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

proroczy

prorocz|y

прарочы;

sen ~y — прарочы сон;

~e słowa — прарочыя словы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

акрафані́я

(ад акра- + -фанія)

складанаскарочаныя словы з пачатковых літар словазлучэння, якія чытаюцца не па назвах літар, а як звычайнае слова (напр. загс, нэп).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрміні́зм

(ад лац. terminus = слова, тэрмін)

ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое сцвярджае, што агульныя паняцці — гэта словы, якія не маюць адпаведнасцей у аб’ектыўнай рэальнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

comfortless

[ˈkʌmfərtləs]

adj.

1) су́мны (пра сло́вы), няўце́шны (боль)

2) няўту́льны; невыго́дны, без выго́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

honeyed

[ˈhʌnɪd]

adj.

1) засало́джаны мёдам

2) сало́дкі, як мёд (і пра сло́вы), прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

enunciate

[ɪˈnʌnsieɪt]

1.

v.t.

1) выра́зна вымаўля́ць (сло́вы)

2) абвяшча́ць

2.

v.i.

выра́зна вымаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)