klein

1.

a мале́нькі, малы́

~ von Wuchs — невысо́кага ро́сту

der ~e Fnger — мізі́нец

von ~ auf — зма́лку, з мале́нства

2.

adv

bis ins Klinste — да дро́бязей

~ nfangen* — пачына́ць з мало́га

ein Wort ~ schriben*піса́ць сло́ва з мало́й лі́тары

ein ~ wnig — тро́шкі, кры́шку

~ bigeben* — пакара́цца, скара́цца, уступа́ць

◊ ~, ber fein — ≅ малы́ залатні́к, ды дарагі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fder

I

f -, -n

1) пяро́

ine gte ~ schriben*піса́ць до́брым сты́лем

2) пух, пе́р’е (птушкі)

in den ~n legen* — валя́цца, ляжа́ць у ло́жку

◊ den Vgel erknnt man an den ~n — віда́ць пту́шку па палёце

II

f -, -n тэх.

1) спружы́на, рысо́ра

lle ~n spelen lssen* — пусці́ць у ход усе́ сро́дкі

2) шпо́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tfel

f -, -n

1) до́шка (тс. класная)

an die ~ schriben*піса́ць на до́шцы

den Schüler an die ~ rfen* — выкліка́ць ву́чня да до́шкі

2) пліта́, плі́тка

ine ~ Schokolde — плі́тка шакала́ду

3) пліта́, пане́ль, до́шчачка

4) таблі́ца

logarthmische ~n — матэм. лагарыфмі́чныя таблі́цы

5) (абе́дзенны) стол

die ~ dcken — збіра́ць на стол

zur ~ btten* [lden*] — запраша́ць да стала́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліне́йка 1, ‑і, ДМ ‑нейцы; Р мн. ‑неек; ж.

1. Прамая лінія на паперы, дошцы і пад., якая дапамагае пісаць роўнымі радкамі, рабіць патрэбны нахіл літар. Сшытак у лінейку.

2. Планка для вычэрчвання прамых ліній. // Вылічальны, вымяральны інструмент такой формы. Маштабная лінейка. □ Юрку трэба было яшчэ купіць гатавальню, чарцёжную дошку, лагарыфмічную лінейку. Карпаў.

3. Адна з дарог унутры лагера, якая падзяляе яго на прамавугольныя ўчасткі — кварталы. [Пеця:] — Накінуўшы плашч-палатку, я хадзіў па лінейцы, якую толькі што сам старанна падмёў. Шамякін.

4. Строй у адну шарэнгу. Пастроіцца ў лінейку. // Збор (вайсковы, піянерскі, школьны), на якім удзельнікі выстраены ў шарэнгі. Вячэрняя лінейка. □ Зноў горны іграюць, На збор заклікаюць, Хутчэй на лінейку ідзём. Журба.

•••

Як па лінейцы — аб чым‑н. вельмі роўным, прамым, гладкім. Адсюль дарога была роўная, як па лінейцы, і была відаць далёка-далёка. Краўчанка.

ліне́йка 2, ‑і, ДМ ‑нейцы; Р мн. ‑неек; ж.

Уст. Доўгі мнагамесны адкрыты экіпаж з падоўжнай перагародкай, у якім сядзяць бокам да напрамку руху. Грукочучы па мёрзлай зямлі, праляцела тройка сытых коней, запрэжаных у доўгую лінейку. Шамякін. Ззаду ехала чарада карэт, фаэтонаў і проста лінеек. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́заць, мажу, мажаш, мажа; заг. маж; незак.

1. што. Пакрываць тонкім слоем чаго‑н. тлустага або вадкага. Мачыха, спазніўшыся снедаць з усімі, мазала пшанічныя блінцы маслам і запівала іх параным малаком. Васілевіч. // Змазваць. Сяляне круцяцца туды і сюды з торбачкамі ў руках, пояць коней, мажуць калёсы. Бядуля. Усе хлопцы ўзяліся за апошняе, што было неабходным перад паходам — чысціць і мазаць зброю. Кулакоўскі. // Абмазваць для ўцяплення. Мазаць хату глінай.

2. што. Разм. Рабіць брудным, пэцкаць, пляміць. Мазаць стол чарнілам. □ Парадку дзеці не трымалі, І іх ніколі не сціскалі.. Так, Юзік пальцам поркаў страву І верашчакай мазаў лаву. Колас. // Пэцкаць пры дотыку (аб прадметах). Фарба мажа рукі.

3. што і без дап. Разм. Няўмела, непрыгожа маляваць або пісаць. Закарузлыя, крывыя пальцы, папаленыя ў кузні, лягчэй малатком па жалезу б’юць, [чым] пяром па паперы мажуць. Бядуля.

4. Разм. Рабіць промахі (у гульні, стрэльбе і пад.). Мы гулялі [у мяч] без ранейшага імпэту, неяк вяла, часта «мазалі». Васілёнак.

5. перан. Разм. Даваць хабар. [Грышка Верас:] — Эх мілы мой ты! за панамі Няма прадыху. Хто з грашамі І мажа збоку, — той і едзе, Так вось і робіцца, суседзе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

print

[prɪnt]

1.

v.t.

1) рабі́ць адбі́ткі, адбіва́ць на папе́ры (узо́ры, сло́вы)

2) друкава́ць; выдава́ць дру́кам кні́гі, газэ́ты

3) набіва́ць (матэ́рыю, шпале́ры)

4) піса́ць друкава́нымі лі́тарамі

5) захо́ўваць (-ца) (у па́мяці)

6) Phot. адбіва́ць (зды́мкі)

2.

n.

1) шрыфт -у m.

clear print — выра́зны друк (шрыфт)

2) друкава́ныя выда́ньні, друк -у m.

3) адбі́так -ку, сьлед -у m.

4) зды́мак, зро́блены з нэгаты́ву

5) узо́рыстая ткані́на

summer prints — ле́тнія ўзо́рыстыя матар’я́лы

- in print

- out of print

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

на́ціск, -ку м.

1. нажи́м, нажима́ние ср., нада́вливание ср.; см. націска́ць 1;

2. нажи́м, давле́ние ср.;

зрабі́ць н. на каго́е́будзь — оказа́ть нажи́м (давле́ние) на кого́-л.;

пад ~кам абста́він — под давле́нием обстоя́тельств;

3. (движение, направленное на кого-, что-л.) на́тиск;

стры́мліваць н. нато́ўпу — сде́рживать на́тиск толпы́;

4. нажи́м;

піса́ць з ~кам — писа́ть с нажи́мом;

5. ударе́ние ср., нажи́м;

сказа́ць з ~кам — сказа́ть с ударе́нием (нажи́мом);

6. лингв. ударе́ние ср.;

паста́віць н. — поста́вить ударе́ние;

узыхо́дны н. — восходя́щее ударе́ние;

сыхо́дны н. — нисходя́щее ударе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stage

[steɪdʒ]

1.

n.

1) ста́дыя, фа́за f.; эта́п -у m.

2) сцэ́на, эстра́да f., памо́ст -у m.

3) тэа́тар -ру m.; дра́ма f.; акто́рства -а n.

to write for the stage — піса́ць для тэа́тру

4) пераго́н -у m., прыпы́нак -ку m., ста́нцыя f.

2.

v.t.

1) ста́віць п’е́су (на сцэ́не), інсцэнізава́ць

2) право́дзіць фа́замі

3) Figur. разы́грываць, падрабля́ць, інсцэнізава́ць

The boxing match was staged — Баксёрскі матч быў інсцэнізава́ны

3.

v.i.

быць сцэні́чным, быць адпаве́дным для інсцэніза́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pen

I [pen]

1.

n.

пяро́ n. (для піса́ньня), пяро́ й аса́дка ра́зам

a ballpoint pen — ша́рыкавая аса́дка

2.

v., -nn -

піса́ць

II [pen]

1.

n.

1)

а) за́гарадзь f., паста́ўнік -а m. (для жывёлы, пту́шак)

б) саба́чая бу́дка ў сабака́рні

в) дзіця́чая за́гарадка

2) док для прыста́нішча або́ рамо́нту падво́дных ло́дак

2.

v., penned or pent

1) заганя́ць (жывёлу) у за́гарадзь

2)

а) замыка́ць, заганя́ць у кут

б) садзі́ць пад а́рышт

III [pen]

n., Sl.

астро́г -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГАРА́ЦЫЙ,

Квінт Гарацый Флак (Quintus Horatius Flaccus; 8.12.65 да н.э., Венузія, цяпер г. Веноса, Італія — 27.11.8 да н.э.), рымскі паэт. Сын раба-вольнаадпушчаніка. У Рыме і Афінах вывучаў грэч. л-ру, філасофію і мастацтва. Быў трыбунам у рэсп. арміі Брута. Пасля паражэння рэспубліканцаў у бітве пры Філіпах (42 да н.э.) падпаў пад рэпрэсіі. Зарабляў на жыццё працай перапісчыка, пачаў пісаць вершы. Далучыўся да літ. гуртка Мецэната, атрымаў ад яго невял. маёнтак і цалкам засяродзіўся на паэт. творчасці. Паступова перайшоў на пазіцыі цэзарызму. Яго «Эподы» — ямбічныя вершы разнастайнага зместу, лепшыя з якіх заклікалі да згоды і міру, і 2 кнігі «Сатыр» («Гутарак») на філас.-этычныя тэмы створаны паміж 41 і 30 да н.э. Грамадзянскім, філас., велічальным (усхвалялі Мецэната і імператара Аўгуста), любоўным, сяброўскім і застольным одам Гарацыя («Песні», кн. І—З, 23 да н.э., кн. 4, 17—13 да н.э.) уласцівы яскравая вобразнасць, тонкі гумар, вытанчанасць мовы і кампазіцыі, рытмічнае багацце. Для твораў Гарацыя характэрны культ суладдзя, мудрай разважлівасці («залатой сярэдзіны») і прыгажосці. У «Пасланні да Пізонаў» («Навука паэзіі», увайшло ў «Пасланні», кн. 1—2, 20—13 да н.э.) выклаў свае эстэт. прынцыпы, якія былі ўзяты за аснову тэарэтычнай праграмы еўрап. класіцызму. У Еўропе 17 ст. роўным Гарацыю па майстэрстве лічыўся паэт-лацініст М.Сарбеўскі («хрысціянскі Гарацый»). У 1909 у Мінску ў серыі «Бібліятэка «Капітолій» двума выданнямі выдадзены «Скандоўнік» да выбраных од і эподаў Гарацыя (дапаможнік для правільнага чытання лац. вершаў). На бел. мову яго творы перакладалі М.Багдановіч (ода «Помнік»), А.Жлутка.

Тв.:

Бел. пер. — Да Мецэната;

Да Ліцынія Мурэны;

Да Леўканоі // «Тутэйшыя». Мн., 1989;

Рус. пер.Полн. собр. соч. М.; Л., 1936;

Оды, эподы, сатиры, послания. М., 1970.

С.Дз.Малюковіч.

т. 5, с. 51

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)