Geféchtsstand

m -(e)s, -stände вайск. кама́ндны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Прыцінь 1, прыціня ’быстрыня (у рацэ)’ (Ласт.). Да прыць, прыткі (гл.).

Пры́цінь 2 ’зеніт’: у сам прыцінь сонца (Ласт.). Відаць, як і пры́цін ’кульмінацыя’ (Ласт.), да прыціна́ць (гл.), параўн. рус. прити́н ’мяжа руху, пункт стаяння’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

converge

[kənˈvɜ:rdʒ]

1.

v.i.

1) сыхо́дзіцца

2) зьбіра́цца

2.

v.t.

зьбіра́ць у адзі́н пункт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

convergence

[kənˈvɜ:rdʒəns]

n., pl. -cies

1) зьбег -у m., зьбе́жнасьць f.

2) пункт зьбе́жнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пита́тельный

1. пажы́ўны;

пита́тельное вещество́ пажы́ўнае рэ́чыва;

пита́тельное блю́до пажы́ўная стра́ва;

пита́тельная по́чва прям. пажы́ўная гле́ба, перен. жыватво́рная гле́ба;

пита́тельные со́ки пажы́ўныя со́кі;

пита́тельная среда́ прям., перен. пажы́ўнае асяро́ддзе;

2. техн. сілкава́льны;

пита́тельная ста́нция сілкава́льная ста́нцыя;

пита́тельный кла́пан сілкава́льны кла́пан, сілкава́льнік;

пита́тельный насо́с сілкава́льная по́мпа;

3. (относящийся к кормлению) харчава́льны;

пита́тельный пункт харчава́льны пункт, пункт харчава́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

астрапу́нкты

(ад астра- + пункт)

апорныя пункты геадэзічнай сеткі, геаграфічныя каардынаты якіх вызначаны астранамічнымі метадамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вертыка́л

(лац. verticalis = стромы)

круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і зададзены пункт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

jajczarnia

ж. пункт (магазін) па нарыхтоўцы ці продажы яек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wypadowy

wypadow|y

зыходны;

brama ~a вайск. зыходны пункт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перадумо́ва, ‑ы, ж.

1. Папярэдняя ўмова. Словам, створаны самыя спрыяльныя палітычныя, ідэалагічныя, арганізацыйныя, прававыя і матэрыяльна-фінансавыя перадумовы для карэннага, якаснага паляпшэння дзейнасці мясцовых Саветаў. Машэраў.

2. Зыходны пункт якога‑н. разважання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)