пункт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Месца, якое характарызуецца пэўнымі адзнакамі і можа быць выкарыстана для неабходных дзеянняў.

Камандны п.

Зборны п.

Прызыўны п.

Перагаворны п.

Самы высокі п. гары.

2. Асобнае палажэнне, раздзел у складзе чаго-н. (дакумента, выкладання і пад.).

Асноўныя пункты даклада.

Выкласці па пунктах (таксама перан.: паслядоўна).

3. Асобны момант, перыяд у развіцці падзей, дзеяння.

Кульмінацыйны п.

4. Асноўнае паняцце геаметрыі, а таксама механікі, фізікі — месца, якое не мае вымярэння, мяжа адрэзка лініі.

П. перасячэння прамых.

П. апоры.

П. прылажэння сіл.

П. сонцастаяння.

5. Тэмпературная мяжа, пры якой рэчыва змяняе свой стан.

П. замярзання.

П. плаўлення.

○

Населены пункт — горад, пасёлак, вёска і пад., дзе пастаянна жывуць людзі.

◊

Пункт погляду (або гледжання) на што — чыя-н. думка, погляд на што-н.

У мяне на гэта свой пункт погляду.

|| памянш. пу́нкцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́нкт пу́нкты
Р. пу́нкта пу́нктаў
Д. пу́нкту пу́нктам
В. пу́нкт пу́нкты
Т. пу́нктам пу́нктамі
М. пу́нкце пу́нктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пункт в разн. знач. пункт, род. пу́нкта м.;

наблюда́тельный пункт воен. назіра́льны пункт;

оборони́тельный пункт воен. абаро́нны пункт;

сбо́рный пункт збо́рны пункт;

кома́ндный пункт воен. кама́ндны пункт;

призывно́й пункт воен. прызыўны́ пункт;

уче́бный пункт вучэ́бны пункт;

зооветерина́рный пункт зоаветэрына́рны пункт;

перегово́рный пункт перагаво́рны пункт;

населённый пункт насе́лены пункт;

пункт догово́ра пункт дамо́вы (дагаво́ра);

нача́льный (исхо́дный) пункт пачатко́вы (зыхо́дны) пункт;

кульминацио́нный пункт кульмінацы́йны пункт;

коне́чный пункт канцавы́ пункт;

основны́е пункты докла́да асно́ўныя пу́нкты дакла́да;

со́рок во́семь пунктов составля́ют квадра́т тип. со́рак во́сем пу́нктаў склада́юць квадра́т;

◊

по пунктам па пу́нктах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пункт м.

1. в разн. знач. пункт;

назіра́льны п. — воен. наблюда́тельный пункт;

перагаво́рны п. — перегово́рный пункт;

асно́ўныя ~ты дакла́да — основны́е пу́нкты докла́да;

кульмінацы́йны п. — кульминацио́нный пункт;

2. то́чка ж.;

п. перасячэ́ння дзвюх прамы́х — мат. то́чка пересече́ния двух прямы́х;

п. апо́ры — то́чка опо́ры;

п. замярза́ння — физ. то́чка замерза́ния;

зыхо́дны п. — исхо́дная то́чка;

3. (место) то́чка ж.;

гандлёвы п. — торго́вая то́чка;

агнявы́ п. — огнева́я то́чка;

○ мёртвы п. — физ., тех. мёртвая то́чка;

насе́лены п. — населённый пункт;

◊ п. по́гляду (гле́джання) — то́чка зре́ния;

зру́шыць з мёртвага ~ту — сдви́нуть с мёртвой то́чки;

на пу́нкце замярза́ння — на то́чке замерза́ния;

па ўсіх ~тах — по всем статья́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пункт, ‑а, М ‑кце, м.

1. Пэўнае месца ў прасторы або на паверхні чаго‑н.; кропка. Сымон нічога не бачыць навокал сябе, вочы яго блішчаць, пазіраюць у адзін пункт. Колас. Апошнім пунктам у Еўропе, дзе мы спыніліся, быў Капенгаген, сталіца Даніі. Новікаў. За невялічкай вёскай каля выгану быў самы высокі пункт ваколіцы. Бядуля.

2. Месца, памяшканне, прыстасаванне і прызначанае для якіх‑н. мэт. Камандны пункт. Назіральны пункт. Зборны пункт. Перасыльны пункт. Дыспетчарскі пункт. Прызыўны пункт.

3. Асобны раздзел, параграф афіцыйнага дакумента або якога‑н. іншага тэксту, які абазначаецца лічбай або літарай. Пункт першы. Пункт «а». □ [Сакратар абкома:] — У вашых мерапрыемствах ёсць пункт аб разгортванні сацыялістычнага спаборніцтва. Сіўцоў. // Пытанне, тэма, прадмет, пэўнае месца (думак, меркаванняў і г. д.). І калі мацерыны разважанні даходзілі да гэтага пункта, яна гатова была.. разарваць Маню на кавалкі... Васілевіч.

4. Асобны момант, перыяд у развіцці чаго‑н. Калі ўжо ўсе гэтыя справы.. дайшлі да кульмінацыйнага пункта і, можна сказаць, катастрафічнага завяршэння, .. [Тварыцкі] сам вельмі выразна сфармуляваў свае адчуванні і сваю свядомасць таго, што Слава радасная і не ведае пакутнага жыцця. Чорны. Ульянін прыход на Гармізаў хутар быў паваротным пунктам у Арыніным жыцці. Колас.

5. Адно з асноўных паняццяў матэматыкі, механікі, фізікі: месца, якое не мае вымярэнняў, не падлягае вызначэнню. Пункт перасячэння прамых. Пункт апоры. Пункт сонцастаяння.

6. Тэмпературная мяжа, пры якой рэчыва змяняе свой агрэгатны стан. Пункт замярзання. Пункт кіпення. Пункт плаўлення.

7. Адзінка вымярэння друкарскіх літар і прабельнага матэрыялу.

•••

Мёртвы пункт (спец.) — стан звёнаў механізма, калі яны знаходзяцца ў імгненнай раўнавазе.

Населены пункт — горад, пасёлак, вёска і пад., дзе жывуць людзі.

З пункту гледжання (погляду) якога або каго — у пэўных адносінах, разглядаючы што‑н. з таго або іншага боку.

Пункт погляду (гледжання) — пэўны погляд на рэчы, пэўныя адносіны да чаго‑н.

[Ням. Punkt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пункт ’кропка’ (ТСБМ, Гарэц.), ’страфа, куплет песні’ (валож., Жыв. сл.) ’частка ў музычным творы, калена’ (ПСл), ст.-бел. пунктъ ’кропка’. Запазычана праз польск. punkt (з 1566, гл. Банькоўскі, 2, 965) з ням. punkt < лац. pūnctus ’укол’ ад pungere ’калоць’; значэнне ’частка’ развілося на падставе нумарацыі асобных строфаў, куплетаў і г. д. лічбай з кропкай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нуль-пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нуль-пу́нкт нуль-пу́нкты
Р. нуль-пу́нкта нуль-пу́нктаў
Д. нуль-пу́нкту нуль-пу́нктам
В. нуль-пу́нкт нуль-пу́нкты
Т. нуль-пу́нктам нуль-пу́нктамі
М. нуль-пу́нкце нуль-пу́нктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фікс-пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фікс-пу́нкт фікс-пу́нкты
Р. фікс-пу́нкта фікс-пу́нктаў
Д. фікс-пу́нкту фікс-пу́нктам
В. фікс-пу́нкт фікс-пу́нкты
Т. фікс-пу́нктам фікс-пу́нктамі
М. фікс-пу́нкце фікс-пу́нктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блок-пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блок-пу́нкт блок-пу́нкты
Р. блок-пу́нкта блок-пу́нктаў
Д. блок-пу́нкту блок-пу́нктам
В. блок-пу́нкт блок-пу́нкты
Т. блок-пу́нктам блок-пу́нктамі
М. блок-пу́нкце блок-пу́нктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блок-пу́нкт м. блок-пу́нкт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)