удво́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад удвоіць.
2. у знач. прым. У два разы большы. Удвоеная порцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удзесяцяро́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад удзесяцярыць.
2. у знач. прым. Значна павялічаны. Змагацца з удзесяцяронай сілай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укамплектава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад укамплектаваць.
2. у знач. прым. Поўны, з поўным камплектам чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фаршырава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад фаршыраваць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны пры дапамозе фаршыравання. Фаршыраваны карп.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ферментава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ферментаваць.
2. у знач. прым. Які падвергся ўздзеянню ферментацыі. Ферментаваны тытунь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хларава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад хлараваць.
2. у знач. прым. Апрацаваны хлорам, насычаны хлорам. Хлараваная вада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цюкава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. да цюкаваць.
2. у знач. прым. Упакаваны, звязаны ў цюкі. Цюкаванае сена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пацерці.
2. у знач. прым. Са слядамі доўгага карыстання; паношаны. Пацёрты партфель. Пацёртае паліто. □ Няскладны машыніст у пацёртай нямецкай форменцы быў заняты не зусім звычайнай для яго працы справай. Лынькоў.
3. перан.; у знач. прым. Разм. Змардаваны, змарнелы. Пацёрты твар. Пацёрты выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашы́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пашырыць.
2. у знач. прым. Павялічаны; больш поўны, чым звычайна, па складу, па зместу. Пашыранае пасяджэнне. Пашыраная праграма.
3. у знач. прым. Шырока вядомы, шырока распаўсюджаны. Пашыраная з’ява. □ Іменна стварэнне камічнай сітуацыі праз супрацьпастаўленне — найбольш пашыраны прыём у гумарыстычных купальскіх песнях. Ліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́віхнуты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вывіхнуць.
2. у знач. прым. У якім парушана правільнае спалучэнне касцей у суставе (пра нагу, руку, палец і пад.).
3. у знач. прым.; перан. Разм. Які мае адхіленні ў паводзінах, псіхіцы (пра чалавека). — Ён [Валодзя] у нас яшчэ змоладу быў нейкі вывіхнуты. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)