лаўр, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -а. Паўднёвае вечназялёнае дрэва, пахучае лісце якога ўжыв. як прыправа.
2. -у. Драўніна гэтай расліны.
3. мн. Вянок з лісця гэтага дрэва як сімвал перамогі, узнагароды.
◊
Пажынаць лаўры — атрымліваць прызнанне сваіх дасягненняў.
Спачыць на лаўрах — задаволіцца дасягнутым.
Чужыя лаўры не даюць спакою — аб зайздрасці да чыйго-н. поспеху.
|| прым. лаўро́вы, -ая, -ае.
Л. пах.
Сямейства лаўровых (наз.). Л. вянок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
рэ́зкі, -ая, -ае.
1. Які праяўляецца з вялікай сілай, вастрынёй.
Р. вецер.
Рэзкія болі.
2. Раптоўны і вельмі значны.
Рэзкае павышэнне паспяховасці навучэнцаў.
Рэзкае пахаладанне.
3. Занадта моцны.
Р. крык.
Р. пах.
Рэзкае святло.
4. Пазбаўлены мяккасці, плаўнасці, парывісты.
Рэзкія рухі.
5. Які вызначаецца выразнымі абрысамі, не расплыўчаты.
Рэзкія лініі.
Рэзкія рысы твару.
6. Прамы і жорсткі, востры.
Рэзкая крытыка.
Рэзкія словы.
Р. соус.
|| наз. рэ́зкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
во́дар, ‑у, м.
Прыемны пах, духмянасць. А ў сне яна бачыла, што дым, з водарам сухога ядлоўцу, ахінуў-агарнуў яе з усіх бакоў. Дубоўка. Халаднаваты ветрык.. прыносіў з сабой.. тонкі водар даспяваючых у калгасным садзе антонавак. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магно́ліевы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магноліі. Магноліевы пах. // Які здабываецца з кветак магноліі. Магноліевы алей.
2. у знач. наз. магно́ліевыя, ‑ых. Сямейства двухдольных дрэвавых або кустовых раслін, да якога адносіцца магнолія, лімоннік і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прые́мны
1. прия́тный;
п. пах — прия́тный за́пах;
~ная навіна́ — прия́тная но́вость;
2. (привлекательный) прия́тный, ми́лый;
п. чалаве́к — прия́тный (ми́лый) челове́к;
◊ ~нага сну — прия́тного сна
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Сто́хлішча ‘гняздо, логава, котлішча’ (Сцяц. Сл., Сл. рэг. лекс.), ‘зборышча’ (слонім., Нар. словатв.). Дэрыват ад *стохнуць < тохнуць, тхаць (гл.) па мадэлі котлішча. Семантыку можна патлумачыць тым, што гнёзды, логавы маюць моцны непрыемны пах. Параўн. рус. дыял. за́хлище ‘аддаленае ад цэнтра месца, глухамань’ < *tux‑/*tъx‑ ‘тухлы’ (Беразовіч, Зб. Варбат, 30).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
foxy
[ˈfɑ:ksɪ]
adj.
1) хі́тры, як лісі́ца
2) падмо́клы (папе́ра), пабле́клы, запля́млены
3) ры́жы
4) скі́слы (пі́ва, віно́)
5) му́скусны (пах)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
odor
[ˈoʊdər]
n.
1) пах, во́дар -у m.
2) душо́к -ка́ m.; пры́смак -у m., адце́ньне n.
•
- be in bad odor
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
smell
[smel]
1.
v.t. smelled or smelt
1) чуць пах
I smell smoke — Я чу́ю пах ды́му
2) ню́хаць, абню́хваць
2.
v.i.
1) па́хнуць
The rose smells sweet — Ру́жа прые́мна па́хне
2) сьмярдзе́ць
Garbage smells — Сьме́цьце сьмярдзі́ць
3) па́хнуць чым; тхаць, патыха́ць, тхнуць, не́сьці чым
The plan smells of trickery — Плян па́хне ашука́нствам
3.
n.
1) нюх -у m.
2) пах -у m.
smell of burning — гар -у m.
bad smell — непрые́мны пах, смуро́д -у m.
The dog will smell out a thief — Саба́ка ўчу́е зло́дзея
to smell out a secret — вы́нюхаць сакрэ́т
•
- smell up
- take a smell of something
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ап’яні́ць, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Прывесці да стану ап’янення; напаіць. Пах багуну ап’яніў чалавека.
2. перан. Прывесці да стану захаплення, узбуджанасці, экстазу. Слава ап’яніла яго. □ Застаецца ў памяці вобраз калгаснага брыгадзіра — рамантыка, якога расчуліла, ап’яніла вясна. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)