а́нты, ‑аў.

Назва ўсходнеславянскіх плямён 4–7 стст., якія жылі паміж Днястром і Дняпром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрвака́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж галоснымі гукамі (пра зычныя гукі і іх становішча).

[Ад лац. inter — паміж, vocalis — галосны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжафрыка́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рада афрыканскіх краін, які ажыццяўляецца паміж імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжвідавы́, ‑ая, ‑ое.

Які адбываецца паміж рознымі відамі (раслін, жывёл). Міжвідавая барацьба. Міжвідавыя скрыжаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжгатунко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж гатункамі адной расліны. Міжгатунковае апыленне. Міжгатунковае скрыжаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў мяккіх частках цела паміж касцямі. Міжкосныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падда́шша, ‑а, н.

Прастора паміж столлю і дахам. // Жылое памяшканне, якое знаходзіцца пад дахам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льда, нескл., н.

Спец. Астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунку. Сальда гандлёвага балансу.

[Іт. saldo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэ́днік, ‑а, м.

У друкарскай справе — прабел паміж калонкамі тэксту ў газеце часопісе, кнізе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Боўтаючы, перамяшаць паміж сабой часцінкі якой‑н. вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)