Verbum

мятлі́сты, ‑ая, ‑ае.

Такі, як мяцёлка, пышны. Зусім не відаць Агаткі: вусаты ячмень з аднаго боку, з другога — мятлісты авёс. Колас.

наўпе́рад, прысл.

Абл. Спачатку, спярша, перш за ўсё. Бабка наўперад зірнула ў акенца. Колас. [Міканор:] — Аранне адложым пакуль! Землеўпарадкаванне наўперад правядзём! Мележ.

нескарыста́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не быў выкарыстаны, ужыты для чаго‑н. [Камяні] прызначаліся для падмуроўкі і засталіся нескарыстанымі пры збудаванні дома. Колас.

паве́ка, ‑а, н.

Рухомая складка скуры, якая прыкрывае вока. Апусціць павекі. □ Іван Паўлавіч падняў вочы з-пад тоўстых прыпухлых павек. Колас.

падвы́піць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; зак.

Разм. Крыху, нямнога выпіць спіртнога; стаць, зрабіцца злёгку п’яным. Падвып’юць, ведаеш, мужчыны. Ото гаворка распачнецца! Колас.

падсі́так, ‑тка, м.

Невялікае сіта для прасявання мукі. Старая Лукашыха, Аўгеня, прыйшла да свае суседкі Югасі пазычыць падсітак прасеяць мукі. Колас.

пазаку́рвацца, ‑аецца; зак.

Закурыцца, пакрыцца сажай — пра ўсё, многае. Самі сцены знадворку і ў сярэдзіне пачарнелі, пазакурваліся, былі паточаны шашалем. Колас.

патаро́ча, ‑ы, ж.

Уст. Абл. Здань, пудзіла. Цябе агорне полаг ночы, Ты смех пачуеш Патарочы, — Ці будзе водгук тваім думам? Колас.

перасе́к, ‑у, м.

Разм. Месца, дзе перасякаецца што‑н.; перасячэнне, перакрыжаванне. На перасеку .. вуліц, каля саменькай школы, стаяў высачэзны крыж. Колас.

праза́ік, ‑а, м.

Пісьменнік, які піша прозай, стварае празаічныя творы. У беларускай літаратуры Колас выступіў адначасова як паэт і празаік. «Полымя».