паса́дка ж

1. (раслін) Pflánzen n -s, Sétzen n -s;

паса́дк бу́льбы Kartóffellegen n -s;

2. (у цягнік, карабель і г. д.) Éinsteigen n -s;

аб’вясці́ць паса́дку zum Éinsteigen áuffordern;

вы́хад на паса́дку (табло) zum Start;

3. ав Lándung f -, -en, Lánden n -s; Wásserlandung f, Wássern n -s (на ваду);

вы́мушаная паса́дка Nótlandung f;

авары́йная паса́дк Brúchlandung f;

сляпа́я паса́дка Blíndlandung f;

паса́дка па прыбо́рах Blíndfluglandung f;

паса́дка ў зада́дзеным раёне die Lándung im vórgegebenen Gebíet;

ісці́ на паса́дку níedergehen*аддз vi (s), zur Lándung ánsetzen;

забаро́на паса́дкі Lándeverbot n -(e)s;

дазво́л на паса́дку Lándeerlaubnis f -, -se;

ляце́ць без паса́дкі óhne Zwíschenlandung flíegen*, nonstóp flíegen*;

4. (пры верхавой яздзе) Sitz m -es, Háltung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́пусціць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., каго-што.

1. Адпусціць на волю, вызваліць. Выпусціць птушку з клеткі. □ [Параска] не адважвалася сказаць страшную праўду: Панаса выпусцяць тады, калі да.. [палякаў] прыйдзе бацька. Колас.

2. Дазволіць, даць магчымасць выйсці адкуль‑н., пусціць куды‑н. Выпусціць карабель з гавані. Выпусціць танцораў на сцэну. Жывёлу выпусцілі на вадапой. // Даць магчымасць выцечы, выйсці, распаўсюдзіцца. Выпусціць ваду з бочкі. Выпусціць цяпло з хаты. □ Тым часам падышоў цягнік. Выпусціў белыя клубы пары і зноў зачыхкаў, набіраючы хуткасць. Гроднеў.

3. Расходаваць у працэсе стральбы; выстраліць. Выпусціць дзве міны. □ Немец трымаў парабелум апушчаныя, а таму стары не спяшаўся, упэўнены, што раней, чым той падыме і накіруе на іх парабелум, ён зможа выпусціць увесь барабан. Шамякін.

4. Перастаць трымаць; упусціць. Выпусціць талерку з рук. □ Сёмка выпусціў Зосіну руку і адступіў крок назад. Гартны.

5. Даць поўную, закончаную адукацыю, давесці да канца навучанне. Выпусціць з інстытута датэрмінова. □ [Вера:] — Мне толькі дваццаць тры гады, а колькі я ўжо дзяцей выпусціла са сваёй школы! Чорны.

6. Вырабіць, выпрацаваць. Выпусціць прадукцыю звыш плана. □ Спачатку вырваўся гудок, Завода слаўнага басок: — Я выпусціў аўтамабіль На многа тон, на многа міль. Лужанін. // Выдаць, надрукаваць. Выпусціць кнігу, лістоўку, насценгазету. // Пусціць у абарачэнне. Выпусціць марку. Выпусціць пазыку.

7. Высунуць вонкі, на паверхню. Выпусціць кіпцюры.

8. Павялічыць у даўжыню, шырыню. Выпусціць рукавы.

9. Абл. Здаць у наймы. Тады Бухча выпусціў вясковую бацькоўскую хату і зямельную дзялянку ў арэнду. Чорны.

•••

Выпусціць з-пад увагі — забыць пра што‑н.

Выпусціць з рук — упусціць, не выкарыстаць у сваіх мэтах.

Выпусціць кішкі (груб.) — зарэзаць.

Выпусціць лейцы з рук — аслабіць сілу ўлады над кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пасадзіць (у 2, 4 і 8 знач.).

2. звычайна мн. (паса́дкі, ‑дак). Тое, што пасаджана; пасаджаныя расліны, дрэвы. Пасадкі маладога сасонніку скончыліся, і наперадзе заросшая верасам паляна з рэдкімі бярозкамі. Навуменка. Я прыпынілася ля веснічак станцыйнай агароджы, азірнулася: вагоны ўжо схаваліся за ялінамі пасадкі. Савіцкі.

3. Упусканне пасажыраў у вагон, на самалёт, карабель і пад., каб яны маглі заняць месца на час паездкі. Пасадка ішла хутка. Праз дзве-тры хвіліны чарга дайшла да пасажыра ў цёмна-сінім гарнітуры. Пальчэўскі. Падышоў пусты аўтобус. Людзі з рэчамі сталі гуртавацца каля яго дзвярэй, гатовыя к пасадцы. Ермаловіч. Пачалася пасадка, Блізнюк заняў сваё месца, пазіраў праз акно на людзей, што прыйшлі праводзіць сваіх блізкіх, бачыў Ліду, усміхаўся ёй. Дамашэвіч.

4. Прызямленне (самалёта і пад.). Пасадка першага самалёта ў такі час мела для партызан велізарнае значэнне. Шамякін. // Апусканне міжпланетнага касмічнага карабля або лятальнага апарата на паверхню якога‑н. нябеснага цела. Вымушаная пасадка.

5. Манера конніка трымацца ў сядле. Чырвонаармеец паглядзеў на конніка, ацаніў яго пасадку, усміхнуўся сам сабе. Мікуліч.

6. Палажэнне цела ў час сядзення. // Размяшчэнне, пастаноўка адпаведным чынам (пра вушы, вочы, галаву).

7. Спец. Характар злучэння дэталей. Нерухомая пасадка гаек.

8. Спец. Размеркаванне (пчол, рыб і пад.) у спецыяльным памяшканні. Пасадка пчол у вулей.

•••

Квадратна-гнездавая пасадка — спосаб пасадкі прапашных культур, пры якім насенне размяшчаюць на аднолькавай адлегласці адно ад аднаго ў падоўжным і папярочным напрамках.

Мяккая пасадка — пасадка касмічнага лятальнага апарата, пры якой хуткасць апарата к моманту сутыкнення з паверхняй планеты або іншага нябеснага цела мінімальная (у ідэальным выпадку — нуль) і якая забяспечвае цэласць канструкцыі і сістэм апарата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ground

I [graʊnd]

1.

n.

1) зямля́, гле́ба f., грунт -у m.

2) ме́сца

fishing grounds — ме́сцы, раён для ры́бнай ло́ўлі

hunting grounds — раён палява́ньня

3) прычы́на, падста́ва f.

on what ground? — на яко́й падста́ве?

4) фон -у m.

5) дно мо́ра

6) Electr. зазямле́ньне n.

•

- above ground

- break ground

- cover ground

2.

v.t.

1) кла́сьці на зямлю́, дакрану́цца да зямлі́

2) навуча́ць асно́вам

3) дава́ць фон для чаго́

4) Electr. зазямля́ць

5) садзі́ць на мель (карабе́ль, чо́вен)

6) прымуша́ць да паса́дкі (самалёт)

3.

v.i.

садзі́цца на мель

II [graʊnd]

1.

p.t. and p.p. of grind

2.

adj.

мо́латы, змо́латы (пе́рац)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

steady

[ˈstedi]

1.

adj.

1) ста́лы; рэгуля́рны; нязьме́нны

steady progress — ста́лы по́ступ

2) мо́цны; усто́йлівы

a steady hand — мо́цная, цьвёрдая рука́

steady boat (ship) — усто́йлівы чо́вен (карабе́ль).

3) ро́ўны, раўнаме́рны (пра крок)

4) спако́йны, мо́цны; ураўнава́жаны (пра чалаве́ка)

steady nerves — спако́йныя, мо́цныя нэ́рвы

5) непахі́сны, ста́лы, мо́цны

steady friendship — ста́лая непахі́сная пры́язьнь

6) ста́лы, пава́жны

a steady young man — пава́жны малады́ чалаве́к

7) informal ста́лы, пастая́нны

Mary was his steady girl — Мары́я была́ яго́най ста́лай сымпа́тыяй

2.

v.t.

1) прыво́дзіць у раўнава́гу; рабі́ць усто́йлівым

2) ураўнава́жваць, супако́йваць

3.

interj.

спако́йна! не хвалява́цца!

4.

adv.

ста́ла, раўнаме́рна, непахі́сна

•

- go steady

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

се́сці​I sich setzen; sich níederlassen*;

се́сці за стол sich an den Tisch setzen; sich zu Tisch setzen (для яды);

се́сці на каня́ ein Pferd bestéigen*, sich aufs Pferd schwíngen*; áufsitzen* vi (s);

се́сці ў ва́нну ins Bad stéigen*;

2. (у вагон і г. д) éinsteigen* vi (s);

се́сці на карабе́ль an Bord éines Schíffes géhen*;

се́сці на цягні́к in den Zug eínsteigen*;

Вам трэ́ба се́сці на пя́ты трамва́й Sie müssen mit der [Líni¦e] Fünf fáhren*;

3. (узяцца за што-н) géhen* vi (s) (an A), sich máchen (an A);

се́сці за пра́цу sich an die Árbeit máchen, an die Árbeit géhen*;

4. (пра сонца) úntergehen* vi (s);

5. ав lánden vi (s);

се́сці на ваду́ wássern vi (s);

6. (абсесці) sich setzen;

се́сці на мель auf éine Sándbank áuflaufen* [áuffahren*, geráten*, auf Grund laufen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трапята́ць, ‑пячу, ‑печаш, ‑печа; незак.

1. Пастаянна рухацца, варушыцца, дрыжаць. У выбоінах асфальту зашэрхлі сінім ільдом лужынкі, на дрэвах інстытуцкага сквера трапятала на ветры ўцалелае жоўтае лісце. Навуменка. Гнуліся галіны арабіны пад цяжарам яшчэ зеленаватых ягад, трапятала даўгаватае лісце ясеня. Гурскі. // Развявацца. Калі былы марак прыходзіць На карабель, ён сцішыць крок І пры любой, як ёсць, пагодзе Зірне спачатку на флагшток, Дзе сцяг трапеча бела-сіні, Нібыта пеніцца вада. Жычка. На ветры хусткі трапяталі жанчын увішных, і здалёк Здавалася, што краскі ўсталі. Гаўрусёў. // Мігаць, мільгаць (пра агонь, святло і пад.), няроўна гарэць. А я ўсё гляджу, як трапеча далёка Агонь непагасны. Панчанка. За шырокімі вокнамі толькі трапяталі ўдалечы радасныя агеньчыкі... Мележ. У ліхтарах агні трапечуць! Колас. // Пастаянна трэсці, дрыгаць чым‑н. Вясёлы шпак трапеча крыльцамі, спявае сонцу сваю гуллівую песню. Брыль. Стасюк трапятаў нагамі, вырываўся, весела рагатаў. Чорны.

2. Быць ахопленым хваляваннем, неспакоем і пад. І не валодаю сабою, Гляджу — не бачу і маўчу, Ты, можа, пагарджаеш мною, А я ад шчасця трапячу. Астрэйка. І калі неба залівае зарава пажараў, .. [Цімох Будзік] любуецца справаю сваіх рук і, бачачы, як гіне ў агні чарговае асінае гняздо яго адвечных ворагаў, трапеча ад радасці. Карпаў. Душа .. [Шмульке] трапятала страхам адказнасць перад суайчыннікамі. Лынькоў. // перан. Ледзь прыкметна праяўляцца (пра думку, усмешку і пад.). Толькі недзе падсвядома трапятала горкая думка, што нельга ўмяшацца і змяніць ход падзей. Шыцік. На вуснах яе трапятала і было не ў сілах сарвацца адно ціхавейнае слова. Багдановіч. // Узмоцнена, часта біцца з прычыны хвалявання, неспакою і пад. (пра сэрца). Сэрца ў грудзях не б’ецца, а трапеча, уздрыгвае, як параненая птушка. Гамолка.

3. Моцна баяцца каго‑, чаго‑н.; быць нясмелым, баязлівым перад кім‑, чым‑н. Сярожа быў атаманам, перад ім трапяталі, яго паважалі. Шашкоў. Трапятала жывёла, Дрыжэлі звяры, І даніну пушнінай Плацілі яму [мядзведзю]. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

board

[bɔrd]

1.

n.

1) до́шка f.

an ironing board — до́шка для прасава́ньня

chess board — ша́хматная до́шка

2) стол (асаблі́ва для е́жы)

3) палі́ца f.

4) харчава́ньне, сталава́ньне n.; стол, стала́ m.

board and lodging — кватэ́ра й сталава́ньне

5) цьвярда́я во́кладка для кні́гі

6) упра́ва, ра́да f.; праўле́ньне n.

a school board — шко́льная ра́да

a board of directors — упра́ва дырэ́ктараў

7) борт -а m. (карабля́)

8) карні́з -а m.

2.

v.t.

1) кла́сьці падло́гу; забіва́ць до́шкамі, абшалёўваць

2) сталава́ць, выдава́ць абе́ды

3) сяда́ць на карабе́ль (цягні́к, самалёт)

3.

v.i.

1) сталава́цца або́ быць на кватэ́ры са сталава́ньнем

2) Naut. ляві́раваць (супро́ць ве́тру)

•

- board on board

- control board

- go by the board

- on board

- the boards

- threadthe boards

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

arm

I [ɑ:rm]

n.

1) рука́ f.; (перадпле́чча)

infant in her arms — дзіця́ ў яе́ на рука́х

2) рукаво́, крыло́ n.

arm of a coat — рукаво́ паліта́

3) сі́ла f.; ула́да f.

the long arm of the law — уседася́жная сі́ла зако́ну

4) вялі́кая галіна́ (дрэ́ва)

5) по́ручань -ня m., по́ручні, парэ́нчы pl. (крэ́сла)

•

- arm in arm with

- at arm’s length

- twist one’s arm

- with open arms

II [ɑ:rm]

1.

n.

1) збро́я f.

2) род во́йска (а́рмія, флёт ці лётніцтва)

air arm — паве́траная збро́я

2.

v.t.

1) узбро́йваць, збро́іць

to arm a vessel — узбро́іць карабе́ль

2) пакрыва́ць бранёю

3) настаўля́ць (запа́л)

3.

v.i.

1) узбро́йвацца, збро́іцца

2) рыхтава́цца; запаса́цца

to be armed with patience — запасьці́ся цярплі́васьцю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БЯЗВА́ЖКАСЦЬ,

фізічны стан цела — складальнай часткі рухомай мех. сістэмы, пры якім вонкавыя сілы, што дзейнічаюць на цела і яго рух, не выклікаюць узаемнага ціску адных часцінак цела на іншыя. Узнікае пры свабодным руху цела ў гравітацыйным полі, калі такі рух з’яўляецца паступальным (напр., падзенне цела па вертыкалі, рух па арбіце штучнага спадарожніка Зямлі, палёт касм. карабля).

На цела, якое знаходзіцца ў гравітацыйным полі Зямлі на апоры (ці падвесе), дзейнічаюць сіла цяжару і ў процілеглым напрамку сіла рэакцыі апоры (ці сіла нацяжэння падвесу), што вядзе да ўзнікнення ўзаемнага ціску адной часткі цела на другую. У целе ўзнікаюць дэфармацыі і ўнутр. напружанні, якія чалавек успрымае як адчуванне ўласнай вагі (важкасці). У залежнасці ад умоў сіла рэакцыі апоры можа адрознівацца ад сілы цяжару нерухомага цела на паверхні Зямлі. Напр., калі касм. карабель рэзка павялічвае скорасць, касманаўта прыціскае да крэсла сіла, у некалькі разоў большая за нармальную вагу, што ўспрымаецца як павелічэнне ўласнай вагі касманаўта (т.зв. перагрузка). У стане свабоднага падзення на цела дзейнічае толькі сіла цяжару, а інш. вонкавыя сілы, у т. л. і сілы рэакцыі апоры, адсутнічаюць, што вядзе да знікнення ўзаемнага ціску адной часткі цела на другую, узнікае бязважкасць, якую чалавек успрымае як страту вагі.

Ва ўмовах бфзважкасці зменьваецца шэраг функцый жывога арганізма: абмен рэчываў (асабліва водна-салявы), кровазварот, назіраюцца расстройствы вестыбулярнага апарату і інш. Неспрыяльны ўплыў бязважкасці на арганізм чалавека можна папярэдзіць або абмежаваць пры дапамозе фіз. практыкаванняў і заняткаў на спец. трэнажорах. Вынікі працяглых касм. палётаў сведчаць аб тым, што бязважкасць не з’яўляецца небяспечнай для арганізма чалавека і касманаўты ў такім стане могуць доўгі час жыць і працаваць, але павінны праходзіць курс рэабілітацыі пры вяртанні ў звычайныя гравітацыйныя ўмовы на паверхні Зямлі. Бязважкасць улічваецца пры стварэнні прыбораў і агрэгатаў касм. лятальных апаратаў. Напр., для вады і інш. вадкасцей выкарыстоўваюцца эластычныя пасудзіны і герметычныя кантэйнеры, якія папярэджваюць распырскванне; цыркуляцыя паветра забяспечваецца вентылятарамі і інш. Стан ябзважкасці дае магчымасць праводзіць фізіка-тэхн. эксперыменты па вырошчванні паўправадніковых крышталёў, стварэнні звышправодных і магнітных матэрыялаў з аднародным размеркаваннем рэчыва па ўсім аб’ёме.

Літ.:

Левантовский В.И. Механика космического полета в элементарном изложении. 3 изд. М., 1980.

А.І.Болсун.

т. 3, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)