Талму́ды ’рэчы (адзенне, абутак), кінутыя абы-дзе’ (Сл. рэг. лекс.), талму́ты ’адзенне’ (люб., Нар. словатв.). Да папярэдняга слова ў значэнні ’нешта заблытанае, паблытанае’, канец слова набліжаны з мэтай экспрэсіі да муды (гл.) або мута ’блытаніна’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

klops

м.

1. кул. мясны рулет;

2. разм. крах, правал, фіяска;

no to klops разм. гэта канец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

końcówka

ж.

1. канцоўка; канец;

2. рэшта;

3. лінгв. канчатак; флексія;

4. шахм. эндшпіль;

5. спарт. фініш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

alfa

ж. альфа;

alfa i omega — альфа і амега; пачатак і канец;

promienie alfa фіз. альфа-прамяні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmierzch, ~u

м.

1. змярканне; прыцемак;

2. перан. канец; скон; схіл;

u ~u życia — на схіле жыцця

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сарка́зм, ‑у, м.

1. З’едлівая, вострая, злосная насмешка, кпіны. Але адценні смеху надзвычай разнастайныя — ад лёгкага, лагоднага, дабрадушнага гумару да бязлітаснага, спапяляючага сарказму. Усікаў. Пад канец верша іронія саступае месца сарказму — самаму дзейснаму сродку сатырычнага раскрыцця характару. Рагойша.

2. звычайна мн. (сарказмы, ‑аў). З’едлівыя, кплівыя заўвагі. Сыпаць сарказмамі.

[Ад грэч. sarkasmos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́сліць, ‑слю, ‑сліш, ‑сліць; незак., што.

Разм.

1. Павольна, нетаропка смактаць што‑н. [Толік:] — Я маўчу, суслю гасцінец, а мама ўсё загаворвае наперад, што мой тата бог ведае дзе. Мыслівец.

2. Жаваць, слінячы што‑н. Браць цяпер прамгасаўскіх жарабят .. [стары воўк] не мог — з такімі зубамі толькі канец вяроўкі сусліць. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траі́цца, троіцца; незак.

1. Раздзяляцца на тры часткі. Канец каната троіцца.

2. Утройвацца, павялічвацца ў тры разы (пра бачныя прадметы). На шырокім тапчане... заблішчэла сякера. Яна дваілася і траілася ў .. вачах [Тамаша]. Бядуля.

3. Зал. да траіць.

•••

Траіцца ў вачах (звычайна безас.) — тое, што і траіцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kres, ~u

м.

1. канец; мяжа;

położyć kres czemu — пакласці канец чаму;

u ~u życia — на мяжы чалавечага жыцця;

co dobiega ~u — што падыходзіць да канца;

kres wytrzymałości — мяжа трываласці;

2. ~y мн. крэсы; ускрайкі; ускраінныя рэгіёны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зіма́ ж. Wínter m -s, -;

сне́жная зіма́ schnéereicher Wínter;

у пача́тку зімы́ zu Wínterbeginn;

пача́так зімы́ Wínter(s)anfang m -(e)s;

кане́ц зімы́ Énde des Wínters;

зім MSG3 im Wínter, wínters

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)