znak, ~u
м. знак; метка; кляймо;
znak drogowy — дарожны знак;
znak fabryczny — фабрычная марка;
znak rejestracyjny — нумарны знак (аўтамабіля);
znak rozpoznawczy — апазнавальны знак;
znak równości мат. знак роўнасці;
znak po ranie (stłuczeniu) — след ад раны;
dać znak do czego — даць знак (сігнал) да чаго;
dobry (zły) znak — добрая (дрэнная) прымета;
nie dawać ~ów życia — не падаваць прыметаў жыцця;
~i przestankowe — знакі прыпынку;
znak zapytania — пытальны знак;
być (stać) pod ~iem zapytania — быць (заставацца) пад пытаннем;
dawać się we ~i — давацца ў знакі; адчувацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Тачко́ўка ’ўмоўны знак (кропка), які ставяць на паперы пры абмеры плыта (адпавядае 10 м³)’ (Нар. лекс.). Ад рус. то́чка ’кропка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кляймо́
(с.-н.-ням. kleinôe)
1) знак (пячатка), які ставяць на вырабах, таварах, а таксама прылада, якой гэта робяць;
2) перан. знак, сведчанне чаго-н. (напр. ганебнае к).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
rozłącznik
м.
1. тэх. раз’яднальнік;
2. знак пераносу, дэфіс
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dzielenie
dzieleni|e
н. дзяленне; мат.znak ~a — знак дзялення
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
апладзі́раваць
(фр. applaudir)
пляскаць у далоні на знак прывітання або адабрэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
апладысме́нты
(фр. applaudissements)
плясканне ў далоні на знак прывітання або адабрэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
апо́страф
(гр. apostrophos = звернуты ўбок, назад)
надрадковы знак у выглядзе коскі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
граматало́гія
(ад гр. gramma, -atos = літара, знак + -логія)
навука аб пісьменнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
не́ўмы
(гр. neuma = знак, ківок)
старажытнае нотнае пісьмо з безлінейнай сістэмай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)