няпі́саны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе па традыцыі, не прыняты, не ўстаноўлены афіцыйна, у заканадаўчым парадку. Я прыгадаў напісанае шафёрскае правіла: лепш аб’ехаць сто кіламетраў па добрай дарозе, чым паўзці дзесяць па дрэннай. Хадкевіч. У партызанаў існаваў няпісаны закон — ласёў не забіваць. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяле́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак. і незак.

Разм. Загадаць (загадваць) каму‑н. зрабіць (рабіць) што‑н. [Салдат:] — Закон так вяліць: казённае і скарбовае павінна быць на месцы. Лобан.

•••

Яму (ёй і пад.) і бог вялеў — пра бясспрэчнасць чыйго‑н. удзелу ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эне́ргія ж., в разн. знач. эне́ргия;

электры́чная э. — электри́ческая эне́ргия;

а́тамная (я́дзерная) э. — а́томная (я́дерная) эне́ргия;

цеплава́я э. — теплова́я эне́ргия;

праме́нная э. — лучи́стая эне́ргия;

патэнцыя́льная э. — потенциа́льная эне́ргия;

зако́н захава́ння ~гіі — зако́н сохране́ния эне́ргии;

жыццёвая э. — жи́зненная эне́ргия;

затра́та ~гіі — затра́та эне́ргии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

operative

[ˈɑ:pərətɪv]

1.

adj.

1) які́ ма́е сілу (пра зако́н)

to become operative — увайсьці́ ў сі́лу (пра зако́н)

2) апэраты́ўны, дзе́йны

3) апэрацы́йны

2.

n., informal

дэтэкты́ў -ва, шпік -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

canon [ˈkænən] n.

1. кано́н; царко́ўны зако́н

2. афіцы́йны спіс кніг Бі́бліі

3. fml пра́віла, станда́рт;

the canons of good taste пра́вілы до́брага то́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

захо́ўваць несов.

1. в разн. знач. сохраня́ть, сберега́ть;

2. (прятать) запря́тывать, упря́тывать;

3. (порядок, закон) соблюда́ть;

1-3 см. захава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмяні́ць, адмяня́ць aufheben* vt, ábschaffen vt; ábsagen vt (мерапрыемства і г. д.) áußer Kraft sétzen (закон); widerrúfen* vt (загад)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канстыту́цыя, ‑і, ж.

1. Асноўны закон дзяржавы, які мае вышэйшую юрыдычную сілу і вызначае грамадою дзяржаўны лад, выбарчую сістэму, прынцыпы арганізацыі і дзейнасці дзяржаўных органаў і асноўныя правы і абавязкі грамадзян. Канстытуцыя СССР. Манархічная канстытуцыя.

2. Будова арганізма, склад цела. Канстытуцыя чалавека. Канстытуцыя жывёлы.

[Ад лац. constitutio — будова; ўстанаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

retrospective

[,retrəˈspektɪv]

adj.

зьве́рнуты да міну́лага, рэтраспэкты́ўны; які́ ма́е зваро́тную сі́лу (пра зако́н, пастано́ву)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inoperative

[ɪˈnɑ:pərətɪv]

adj.

1) нядзе́йны

2) Law які́ ня ма́е сі́лы (пра зако́н, дакумэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)