ганіяне́ма

(н.-лац.gonionemus)

кішачнаполасцевая жывёла (медуза) падкласа гідроідных, якая жыве ў Японскім моры каля Курыльскіх астравоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеатэ́рый

(ад палеа- + -тэрый)

вымерлая няпарнакапытная жывёла, падобная да тапіра, якая жыла ў палеагене (параўн. анхітэрый, гіпарыён).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сагі́та

(лац. sagitta = страла)

дробная беспазваночная марская жывёла групы хетагнатаў, якая з’яўляецца ежай прамысловых рыб; марская стрэлка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сперматазо́ід

(ад гр. sperma, -atos = семя + zoon = жывёла + -оід)

мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і многіх раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

czworonóg

czworon|óg

м. чатырохногая жывёла;

psy, koty i inne ~ogi — сабакі, каты і іншыя чатырохногія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГРЭ́ЧАСКАЯ ГУ́БКА

(Spongia officinalis),

беспазваночная жывёла атр. крэменерагавых губак. Пашырана на невял. глыбінях у цёплых морах.

Шкілет складаецца з густой сеткі рагавых валокнаў бялковага рэчыва спангіну, эластычны, гіграскапічны, порысты. Належаць да групы туалетных губак, аб’ект промыслу; выкарыстоўваецца ў хірургіі (замест ваты), як туалетная рэч, у прам-сці. Промысел найб. развіты ў Міжземным м. Разводзяць штучна.

т. 5, с. 511

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

армадзі́л

(ісп. armadillo = браняносец)

жывёла атрада непаўназубых, цела якой пакрыта панцырам з рагавых шчыткоў; пашырана ў Амерыцы; браняносец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гау́р

(хіндзі gaur, ад санскр. gaura)

буйная парнакапытная жывёла сям. бычыных, пашыраная ў горных лясах Індастана і Індакітая.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіе́на

(лац. hyaena, ад гр. hyaina)

драпежная млекакормячая жывёла, якая водзіцца ў гарачых краінах і корміцца пераважна мярцвячынай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гну

(фр. gnou, з афр. моў)

парнакапытная жывёла з групы антылоп, пашыраная на раўнінах Усх. і Паўд. Афрыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)