Найбольш вузкая частка тулава паміж грудзьмі і клубамі. Абняць за талію. □ [Зіна] прыжмурыла шэра-блакітныя вочы, расчасала кольцы спадаючых на плечы светлых валасоў, зацягнула тужэй паясок на тонкай таліі.Федасеенка.// Частка адзення, якая аблягае гэтае месца. Пінжак быў звужаны ў таліі і нечым нагадваў жаночы жакет.Асіпенка.
[Ад фр. taille.]
та́лія2, ‑і, ж.
1. Камплект ігральных карт з дзвюх калод.
2. Круг картачнай гульні да канца калоды ў банкіра або да зрыву банка.
[Ад фр. tailler — банкаваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rurka
rurk|a
ж.
1. трубка; трубачка;
2. (у стрэльбы, гарматы) руля;
3. ~i мн. шчыпцы для плойкі валасоў;
~a włoskowata фізіял. капіляр; капілярная трубка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Машы́на ’сукупнасць механізмаў, якія выконваюць карысную работу’, ’транспартны сродак з рухавіком, аўтамашына’, ’поезд’, ’веласіпед’, ’чалавек-аўтамат’, ’сячкарня’, ’паравоз’ (ТСБМ, Сцяшк., Шат., Бяльк., Сл. ПЗБ). Відавочна, з польск.maszyna, якое з франц.machinę ’тс’. Апошняе праз лац.machina ўзыходзіць да ст.-грэч.дар.μαχανά ’прыстасаванне’. Гл. таксама махі́на. Дапускаецца ў якасці мовы-пасрэдніцы і руская. Сюды ж машыні́ст(ы), машыні́стка, машыніза́цыя; машы́нка ’частка лямпы на магазіне’; ’пішучая машынка’, ’прылада для стрыжкі валасоў’, ’запальнічка’, ’пліта з фаеркамі’, маладз., маст. ’кнопкі’, драг.машэ́нка ’маланка ў вопратцы’ і ’каварства, падман’ (ТСБМ, Жд. 1, Сцяшк., Сцяц., В. В., Мат. Гом., Нар. сл., Сл. ПЗБ, КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дажы́цьсов., в разн. знач. дожи́ть;
д. да вясны́ — дожи́ть до весны́;
д. ты́дзень у санато́рыі — дожи́ть неде́лю в санато́рии;
д. да ста́расці — дожи́ть до ста́рости;
д. аста́тнія гро́шы — дожи́ть после́дние де́ньги;
◊ д. ве́ку — дожи́ть свой век;
д. да сівы́х валасо́ў — дожи́ть до седы́х воло́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капа́ж.
1. (кучасена, саломыі г. д.) Héuschober m -e, -; Héuhaufen m -s, -;
капа́валасо́ўразм. Háarschopf m -(e)s, -schöpfe;
2.разм. (шэсцьдзесятштукчаго-н.) Schock n -(e)s, -e (пасляліч.pl -), 60 (Stück)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pasmo
н.
1. пасма;
pasmo włosów — пасма валасоў;
pasmo lnu — пасма льну;
2. паласа; рад;
pasmo górskie — горны ланцуг;
pasmo wysokiej częstotliwości фіз. паласа высокай частаты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
начо́с, ‑у, м.
1.Спец. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах.
2.Разм. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні. Ад ранейшага гарнітура астаўся адзін капялюш; як заўжды ссунуты на патыліцу, ён адкрываў шышкаваты лоб пад кароткім начосам чорнага густога чуба.Карамазаў.// Прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў. Даўгалыгі юнак цягне ў ваду сваю сяброўку ў зграбным сінім купальніку, дзяўчына прытворна ўпіраецца, пры гэтым не забывае ўсё ж схаваць пад гумавай шапачкай дарагі пышны начос.Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брыво́, ‑а; мн. бровы; Р броў, броваў і брывоў, Д бровам і брывам, Т бровамі і брывамі, М аб бровах і брывах; н.
Дугападобная палоска валасоў над вачамі. Маня набірала ў прыгаршчы вады і са смехам палівала на хлопчыка, лёгенька шлёпала яго па тоўстых ручках, ледзь чутна праводзіла пальцам па чорных дугах броў.Васілевіч.Тодар паблісквалі вачамі з-пад пасівелых броваў.Чорны.Ты прайшла з касою чорнай Над малінавым берагам, Пад крылатымі брывамі Хітравата ззялі вочы.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сушы́лкаж.
1. (прылада) Tróckner m -s, -, Trócknungsanlage f -, -n;
сушы́лка для валасо́ў Háartrockner m, Tróckenhaube f -, -n;
2. (памяшканне) Tróckenraum m -(e)s, -räume, Tróckenkammer f -, -n;
3.с.-г. Dárre f -, -n; Dárrkammer f -, -n, Tróckenboden m -s, -böden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пераво́й (пэрэву͡ой), перево́іна ’тс’ (драг., ЛА, 4) ’лазовыя прывязкі саломы да пераплёту страхі’ (маляр., Нікан.), перавоіна ’вітка’ (рэч., ЛА, 4), пэрэвыны́и ’тс’ (Шушк.), пэрэвэ́йнікі ’галінкі хмызняку, якімі перавіваюць калкі плота’ (лун., Шатал.). Укр.переві́к ’распараныя галіны дрэў, якімі звязваюцца бярвенні’, валын.переві́й ’дышаль у плузе’, переві́йнык ’апоўзіны на стозе’, рус.дыял.перево́й ’пераплёт, буча з галін’, перево́йка ’пярэвітка’, польск.przewój ’перавітка, абвіванне’, серб.-харв.пре́вој ’павязка, перавязка, бінт’, славен.prevòj ’пасма валасоў; маток пражы’. Магчыма, прасл.*pervojь. Да пера- і віць (аснова *voi̯‑), параўн. з іншым вакалізмам перавіў ’пярэвітка’ (мсцісл., ЛА, 4) (гл.). Сюды ж перавіўкі ’вітка’ (ЛА, 4), перяві́ўкі, пераві́ўкі, піряві́ўкі ’пярэвітка’ (там жа).