Прадмет, месца, куды накіроўваецца стрэл, удар, кідок. Часамі хадзіў Лабановіч у лес, каб пастраляць у цэль з .. рэвальверчыка.Колас.Многія цэлі былі падаўлены адразу ж, аднак на гэты раз фашысты адкрылі агонь у адказ.«Полымя».// Мішэнь. Ці б’е начальства ў цэль, ці шле «за малаком», Ды знойдуцца заўсёды Івановы, Што памахаць яму гатовы.Крапіва.
•••
Біць у цэль (міма цэлі)гл. біць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ажыта́цыя
(фр. agitation, ад лац. agitatio = прывядзенне ў рух)
1) уст. узбуджаны стан, моцнае хваляванне;
2) псіх. ненатуральная рэакцыя чалавека ў адказ на небяспеку для жыцця, аварыйную сітуацыю і інш.; выяўляецца ў форме моцнай трывогі, нярэдка ўспрымаецца як разгубленасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
unik, ~u
м.
1. ухілісты адказ; хітрасць; выкрут; выкрутас;
2.спарт.. ухіленне ад удару; пазбяганне ўдару;
zrobić unik — выкруціцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
direct1[dəˈrekt]adj.
1. прамы́, непасрэ́дны;
a direct answer прамы́адка́з;
a direct influence непасрэ́дны ўплы́ў;
a direct flight беспераса́дачны рэйс
2.electr. пастая́нны (пра ток)
3.ling.: the direct object прамо́е дапаўне́нне;
direct speech про́стая мо́ва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
mention2[ˈmenʃn]v. успаміна́ць, зга́дваць;
it’s worth mentioning ва́рта сказа́ць;
mentioned above аб чым ішла́ гаво́рка вышэ́й
♦
not to mention не гаво́рачы/не ка́жучы ўжо пра;
don’t mention itinfml калі́ ла́ска (у адказ на падзяку)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
інсты́нкт
(лац. instincus = пабуджэнне)
1) прыроджаная здольнасць жывёльных арганізмаў рабіць бессвядомыя мэтанакіраваныя дзеянні ў адказ на знешнія або ўнутраныя раздражненні (напр. і. самазахавання);
3) перан. унутранае чуццё, прадчуванне чаго-н. (напр. і. страху).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
gepféffert
1.
a во́стры, з пе́рцам
~e Préise — узня́тыя цэ́ны
éine ~e Ántwort — з’е́длівы адка́з
2.
adv
~ und gesálzen — неймаве́рна до́рага
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
лагі́чны
1. логи́ческий;
~ныя катэго́рыі — логи́ческие катего́рии;
~ная памы́лка — логи́ческая оши́бка;
2. логи́чный, логи́ческий;
л. адка́з — логи́ческий (логи́чный) отве́т;
3. (последовательный, закономерный) логи́чный;
быць ~ным — быть логи́чным;
л. ўчы́нак — логи́чный посту́пок;
○ л. на́ціск — логи́ческое ударе́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Рабіць што-н., займацца чым-н.
Д. рашуча.
2.чым. Кіраваць, валодаць чым-н.
Спартсмен удала дзейнічаў ракеткай.
Пасля ранення нага не дзейнічае.
3.на каго-што і без дап. Рабіць уплыў, уздзеянне, выклікаць якую-н. рэакцыю ў адказ.
Лякарства на яго станоўча дзейнічае.
Сонца згубна дзейнічае на жэньшэнь.
4. Быць спраўным (пра апараты, механізмы).
Механізм дзейнічае безадказна.
5. Мець сілу, абавязваць рабіць пэўным чынам.
Тут дзейнічаў даўні звычай.
◊
Дзейнічаць на нервыкаму (разм.) — раздражняць каго-н.
|| зак.падзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае (да 3 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адмаўле́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. аднаўляць — адмовіць і адмаўляцца — адмовіцца. // Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад. [Лінкевіч] уяўляў, што яго просьбу можа задаволіць старшыня, і таму зразумеў словы Шаманскага, як адмаўленне.Дуброўскі.
2. Непрызнанне чаго‑н. Сіла рамана [«Трэцяе пакаленне»] Кузьмы Чорнага ў адмаўленні старога і сцверджанні новага, у вялікай мастацкай праўдзе, з якой робіць гэта.Галавач.
3. Тое, што фактам свайго існавання адмаўляе, выключае магчымасць існавання чаго‑н. іншага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)