зрубцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго-што.

Пакрыць скрозь рубцамі. Зрубцаваць каню спіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забада́ць, ‑ае; зак., каго.

Колючы рагамі, забіць або параніць; забасці. Бугай забадаў сабаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забру́дніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Тое, што і забрудзіць. Забрудніць касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задары́ць, ‑дару, ‑дорыш, ‑дорыць; зак., каго.

Паднесці каму‑н. многа падарункаў. Задарыць маладажонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закілза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Укласці каню цуглі ў рот. Закілзаць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняво́льнік, ‑а, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго‑, што‑н. Іншаземныя занявольнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Запалохаць, застрашыць, зрабіць баязлівым. Запужаць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго-што.

Скончыць даіць; поўнасцю выдаіць. Дадаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аску́бці, аскубу, аскубеш, аскубе; аскубём, аскубяце; зак., каго-што.

Тое, што і абскубці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асмяя́ць, асмяю, асмяеш, асмяе; асмяём, асмеяце; зак., каго-што.

Тое, што і абсмяяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)