His trip resulted in a broken leg — Яго́ спо́тык ско́нчыўся перало́мам нагі́
3) Figur. памы́лка f., памылко́вы крок
4) трушо́к -ка́m.
5) падно́жа f.
2.
v. (-pp-)
1) спатыка́цца
2) Figur. спатыка́цца, рабі́ць памы́лку
3) (up) падстаўля́ць нагу́
4) дро́бна ту́паць
She tripped across the floor — Яна́ прату́пала праз пако́й
•
- trip up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Абца́с, абсац (Гарэц., Др.-Падб., Сцяц., Яруш.). Запазычанне празпольск.obcas з ням.Absatz (Кюнэ, Poln., 82). У працэсе запазычання ў польскай мове адбылася дистантная метатэза — нерэгулярная з’ява, якая выклікана камбінаторнымі цяжкасцямі, не тыповымі для славянскай структуры слова (Absatz > obsac > obcas). Магчыма, што слова было непасрэдна запазычана ў беларускую мову, улічваючы распаўсюджанасць нямецкага рамяства ў гарадах Беларусі. Гл. Вольскі, Узв. 3, 9–10, 97.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аске́т. Новае запазычанне з рускай (Крукоўскі, Уплыў, 76), дзе аскет (гэта форма з сярэдзіны XIX ст., з канца XVII — аскит) усталявалася пад нямецкім уплывам (ням.Asket), у той час як аскит (як і нямецкае слова) з грэч.ἀσκητής пачаткова ’чалавек, які практыкуецца’. На грэчаскую першакрыніцу беларускага слова ўказваў Булахаў, Курс суч., 163. Польск.asceta адлюстроўвае іншую галіну пашырэння слова ў Еўропе праз лацінскую мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бамбу́ла ’вялікі, рослы і тоўсты чалавек’ (Ніканч.). Укр.бамбу́ла ’непаваротлівы, нехлямяжы чалавек або жывёла’, польск.bambuła ’тс’, чэш.bambula ’дурань’. Махэк₂ (44) бачыць крыніцу ў венг.bamba ’дурны’ (гукапераймальнае, гл. MESz, 1, 235). Тады бел. і ўкр. словы (націск!) празпольск. мову. Для ўкр. слова (без матэрыялу іншых слав. моў) Рудніцкі (70) прыводзіць франц.bamboula ’сенегальскі негр’ (са спасылкай на О. Горбача). Вельмі няпэўна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Банды́т. Рус.банди́т, укр.банди́т. Паводле Фасмера, 1, 120, запазычанне з ням.Bandit або прама з італ.bandito ’бандыт’ (спачатку ’выгнаны’ ад дзеяслова bandire выганяць’). Шанскі (1, Б, 32) лічыць’ што запазычанне адбылося празпольск. мову. Гл. яшчэ MESz, 1, 237–238. Рудніцкі (71) і БЕР (1, 31) памылкова лічаць банди́т вытворным ад ба́нда. Форма бандзіт ’тс’ (Бяльк., Шат., Касп.), мабыць, адлюстроўвае рус. уплыў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Газо́н (БРС). Рус.газо́н, укр.газо́н. Запазычанне ў рус. мове (на пачатку XVIII ст.) з франц.gazon ’тс’ (а гэта са ст.-в.-ням.). Гл. Фасмер, 1, 382 (некалькі іначай гісторыю франц. слова прадстаўляе Шанскі, 1, Г, 10). Не зусім ясна, як франц. слова трапіла ў бел. мову: праз якую мову-пасрэднік? Рудніцкі (785–786) для ўсіх гэтых слоў прымае як непасрэдную крыніцу франц. мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
За́мша, замш ’від апрацаванай скуры’. Рус., укр.за́мша, польск.zamsz ’тс’, чэш.zámiš ’тс’, славац.zamša ’слой скуры пад верхнім слоем’. Ст.-рус.замша ’замша’ (1635 г.). Ст.-бел.замешъ, замшъ (з 1552 г.); замшовый (1540 г.) < с.-в.-ням.saemisch leder ’замшавая скура’, дзе saemisch < франц.chamois ’серна’ (?) празпольск.Фасмер, 2, 77; Шанскі, 2, З, 48. Там прыводзяцца іншыя версіі, якія прызнаюцца няўдалымі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Захля́нуць ’пахудзець’ (Касп.). Рус.варонеж., зах.-бранск., дан.захля́ть ’стаць хваравітым, спакутаваны, укр.захля́нути, захля́ти ’аслабець, пахудзець’, польск.дыял.zachlać ’аслабець ад п’янства’ (параўн. chlać ’піць (гарэлку)’), zachłysnąć się і да т. п., гл. захлынацца. Паколькі хлынуць і хлянуць блізказначныя, звязаныя праз значэнне ’цячы’ («хлянула кроў з носа», Нас.), магчыма, ’аслабець’ не толькі ад п’янства, але і ад крывацёку і г. д. Няясна. Гл. хлянуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кампа́нія ’група блізка знаёмых людзей, якія разам праводзяць час’, ’аб’яднанне прадпрыемцаў, ваенны паход’ (ТСБМ, Яруш.), кампа́ня ’таварыства, кампанія’, кынпа́нія, кумпа́нія ’тс’ (Бяльк.). Ст.-бел.компания, конпания (XVII ст.), запазычанне са ст.-польск.kompania, якое з італ.compagnia < нар.лац.*campānia < compagno ’таварыш’ (Булыка, Запазыч., 164; Слаўскі, 2, 394–395). Пазней, у XIX–XX стст. на значэнне лексемы ўплывалі (празрус. мову) ням. і франц. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лату́к ’пустазелле сямейства складанакветных з дробнымі бледна-жоўтымі кветкамі’ (ТСБМ), ’салата, Lactuca L.’ (Кіс., ТСБМ), латук‑салата ’салата пасяўная, Lactuca sativa L.’ Укр.лату́чка, ст.-рус.лактука (1534 г.). Запазычана з лац.lactūcaпразс.-н.-ням.lattuke або з італ.lattuga (Фасмер, 2, 465). Ст.-польск.łaktuka, згодна з Фасмерам (5, 133–135), з’яўляецца познім кніжным запазычаннем з лац.lactūca. Там жа іншыя версіі.