◎ Пус-пус ’словы для падклікання кароў’ (ДАБМ, камент., 895), рус. дыял. пус‑пус ’словы для падклікання авечак’, параўн. таксама пусенька, пусёнушка ласк. ’кароўка’. Няясна; магчыма, звязаныя з пшэйка, псёйка ’тс’, утвораных ад пшэ‑ншэ, варыянт псе‑псе (словы для падклікання кароў), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

practise [ˈpræktɪs] v.

1. практыкава́цца, трэнірава́цца

2. займа́цца пра́ктыкай (медыцынскай, юрыдычнай)

♦

practise what you preach ≅ трэ́ба, каб сло́вы не разыхо́дзіліся са спра́вай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

proroczy

prorocz|y

прарочы;

sen ~y — прарочы сон;

~e słowa — прарочыя словы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

comfortless

[ˈkʌmfərtləs]

adj.

1) су́мны (пра сло́вы), няўце́шны (боль)

2) няўту́льны; невыго́дны, без выго́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

honeyed

[ˈhʌnɪd]

adj.

1) засало́джаны мёдам

2) сало́дкі, як мёд (і пра сло́вы), прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

enunciate

[ɪˈnʌnsieɪt]

1.

v.t.

1) выра́зна вымаўля́ць (сло́вы)

2) абвяшча́ць

2.

v.i.

выра́зна вымаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

займе́ннік, ‑а, м.

Часціна мовы, да якой адносяцца словы, што ўказваюць на прадметы, якасці, колькасць і набываюць канкрэтныя значэнні ў залежнасці ад зместу гаворкі. Асабовыя займеннікі. Неазначальныя займеннікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

красво́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Гульня-задача, у якой фігуру з перакрыжаванымі радамі клетак патрэбна запоўніць літарамі так, каб па вертыкалях і гарызапталях атрымаліся пэўныя словы. Разгадаць красворд.

[Англ. cross-word.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недарава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга дараваць, прабачыць. [Дзяміду Сычу] здавалася, што ён зрабіў нейкую вялікую, недаравальную памылку. Паслядовіч. [Кірык] разумеў, што сказаў недаравальныя словы, што праз іх можна страціць аўтарытэт. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхаджа́нін, ‑а; мн. ‑джане, ‑джан; м.

Веруючы, які належыць да якога‑н. царкоўнага прыходу. [Ксёндз] гаварыў па-польску, устаўляючы і беларускія словы, мусіць, каб прыхаджане лепш зразумелі яго. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)