асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. гл. сядлаць.

2. перан., каго-што. Сесці верхам на каго-, што-н. (разм.).

Хлапчук спрытна асядлаў бервяно.

3. перан., каго-што. Поўнасцю падпарадкаваць сабе (разм.).

Усіх у сям’і асядлала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прасушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць поўнасцю сухім пасля сушкі.

Падушка прасушылася.

2. Высушыць на сабе адзенне, абутак (разм.).

Трапіў пад дождж, трэба п.

|| незак. прасу́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інструктыу́ны

(фр. instructif, ад лац. instruere = настаўляць)

які змяшчае ў сабе кіруючыя ўказанні, інструкцыі (напр. і-ая размова).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кар’еры́ст

(ад кар'ерызм)

чалавек, які думае пра асабісты поспех, жадае стварыць сабе кар’еру, не зважаючы на інтарэсы іншых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

заслу́га заслу́га, -гі ж.;

по заслу́гам па заслу́гах;

ста́вить себе́ в заслу́гу ста́віць сабе́ ў заслу́гу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

злама́ць, зламлю, зломіш, зломіць.

Зак. да ламаць (у 1–5 знач.).

•••

Зламаць сабе галаву — тое, што і скруціць сабе галаву (гл. скруціць).

(Сам) чорт галаву (нагу) зломіць гл. чорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lalá

sosó ~ — нішто́ сабе́, так сабе́ (у адказ на пытанне wie geht's? як ма́ецеся?, як жывяце́?)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

nosić

незак.

1. насіць;

2. насіць (пра вопратку); мець на сабе;

3. характарызавацца;

4. несці ў сабе; утрымліваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mieścić

незак. змяшчаць, змяшчаць у сабе;

garniec mieścić w sobie cztery kwarty — гарнец змяшчае ў сабе чатыры кварты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

self-contained [ˌselfkənˈteɪnd] adj.

1. BrE асо́бны; ізалява́ны;

a self-contained flat асо́бная кватэ́ра

2. замкнёны, нетавары́скі, некампане́йскі, заця́ты (у сабе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)