бел. эстрадны спявак. Засл.арт. Беларусі (1979). У 1970—80 саліст-вакаліст ансамбля «Песняры» (найб. адказныя сола ў работах «Гусляр» І.Лучанка і «Песня пра долю» У.Мулявіна). У 1983—89 саліст Бел. тэлебачання і радыё. Запісаў з ансамблем і сола шмат бел.нар. песень на магнітную стужку і грампласцінкі (некат. ў дуэце з Данчыкам). З 1989 у ЗША.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГАЛІМБА́ЕВА Айша Гарыфаўна
(н. 11.1.1918, г. Ісык, Казахстан),
казахскі жывапісец. Нар. мастак Казахстана (1967). Вучылася ў Алма-Ацінскім маст. вучылішчы (1939—43) і Усесаюзным ін-це кінематаграфіі (1943—49). Аўтар жывапісных работ: «Партрэт Абая» (1949), «Праводзіны сына Джамбула на фронт» (1951), «Народныя таленты» (1957), «Песня Казахстана» (1962), «Піяла кумысу» (1967); эскізаў касцюмаў да фільмаў, малюнкаў для альбома «Казахскі народны касцюм» (1959).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зонг
(англ. song = песня)
від балады, часта парадыйнага, гратэскнага характару з бадзяжніцкай тэматыкай, блізкай да джазавага рытму, якая змяшчае вострую сатыру і крытыку грамадства; выконваецца ў выглядзе інтэрмедыі або аўтарскага каментарыя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
до́ўгі, ‑ая, ‑ае ідаўгі́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае вялікую даўжыню (у 1 знач.); проціл. кароткі. Жураўлі нібы плылі ў небе, выцягнуўшы тонкія ногі і доўгія шыі.Якімовіч.Падгіналіся каленкі ад доўгай дарогі.Лынькоў.Барак быў доўгі і нізкі.Чорны.// Большы ў даўжыню, чым патрэбна. Доўгая сукенка. Доўгае паліто. □ Штаны ў .. [Рыгоркі] доўгія, аж да пят.Якімовіч.//Разм. Высокі ростам (пра чалавека). [Сухарукі] быў доўгі .. і худы.Бядуля.За тое, што ён [дзядзька Мітрафан] быў доўгі, як жардзіна, і хударлявы, усе казалі на яго Чапяла.Бажко.
2. Працяглы ў часе. Доўгая разлука. Доўгі позірк. □ Сход быў доўгі, але спакойны.Чорны.Ногі ад доўгага сядзення замлелі, і .. [Віця] захістаўся.Чарнышэвіч.
3. Які працяжна вымаўляецца (пра гукі, склады). Доўгі гук.
•••
Доўгая песня (гісторыя)гл.песня.
Доўгі рубельгл. рубель.
Доўгі языкгл. язык.
Доўгія рукігл. рука.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нудлі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Поўны нуды, тужлівага настрою. Нудлівая песня.
2. Які наганяе нуду, сум. [Варашкін] заснуў пад непрыемны і нудлівы посвіст ветру за акном.Савіцкі.
3. Які трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.). Застаўшыся на месцы са жменькай мужчын, Сцёпка нерухома глядзеў услед натоўпу. Нудлівы боль і злосць — не то на іх, не то на сябе, што не здолеў угаварыць [людзей].Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2.Абл.звычайнамн. (вясня́нкі, ‑нак). Тое, што і вяснушкі. І шчокі і кірпаты нос былі ўсеяны такім мноствам вяснянак, што, калі твар трапляў пад сонца, здавалася, ён, успыхваў, як касцёр.Лынькоў.
3. Насякомае атрада сятчастакрылых.
4. Аднагадовая травяністая расліна сямейства крыжакветных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуллі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Вясёлы, жартаўлівы. Гуллівы настрой. □ Голас у .. [Аксаны] чысты, лёгкі, і песня гэткая ж лёгкая і гуллівая, як бліскучыя чорныя яе вочы.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ускра́ек, ‑крайку, м.
Крайняя частка якой‑н. прасторы. Над ускрайкам лесу, дзе пачыналіся жоўтыя пяскі, зазвінела песня ляснога жаваранка.Колас.Касцы стаялі на ўскрайку дарогі і з жалем глядзелі на знясіленых людзей.Прокша.// Край стала, ложкі і пад. Алена падышла, села на ўскрайку Галінага ложка, загаварыла зноў.Марціновіч.Маша зноў пагладзіла яго белую галоўку, затым адышла і села каля процілеглага ўскрайку стала.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Schmalz
n -es, -e
1) то́пленае са́ла, шма́лец
◊ im ~ sítzen* — ≅ пла́ваць як сыр у ма́сле
2) разм. узя́тка
ein Lied mit (viel) ~ — сентымента́льная пе́сня
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гімене́й
(гр. Hymenaios = імя бога шлюбу ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)
1) юнак з факелам і вясельным вэлюмам у руках у антычным мастацтве;
перан.повязі Гіменея — шлюб;
2) вясельная харавая песня ў старажытнагрэчаскай лірыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)