Verbum

анлайнавы слоўнік

жартава́ць

(польск. żartować, ад żart = жарт)

1) гаварыць што-н. несур’ёзна, смехам, для пацехі;

2) насміхацца, кпіць;

3) недаацэньваць чаго-н. (напр. ж. з агнём, ж. з хваробай).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фацэ́цыя

(лац. facetia = жарт, досціп)

1) жартоўнае апавяданне, часта антыклерыкальнага зместу, распаўсюджанае на Захадзе ў эпоху Адраджэння і ў Расіі ў канцы 17 ст.;

2) разм. пацеха; смехата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

насме́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Крыўдны, злосны жарт з каго‑, чаго‑н., высмейванне каго‑, чаго‑н. Сустрэць насмешкамі. Баяцца насмешак. □ Некаторы час Лабановіч і ў сяле не паказваўся, бо нейк прыкра было слухаць насмешкі сяброў. Колас. У голасе .. [Алі] Леанід пачуў непрыязную насмешку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

giggle¹ [ˈgɪgl] n.

1. хіхі́канне;

She had the giggles. На яе напаў смех.

2. BrE, infml заба́ва, жарт;

We did it for a giggle. Мы зрабілі гэта дзеля забавы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Topp

m -s, -en i -s жарт. галёрка (у тэатры)