вы́бавіць, -баўлю, -бавіш, -бавіць; -баўлены; зак. (разм.).
1. каго-што. Выцягнуць, дастаць тое, што засела, загрузла.
В. воз з гразі.
В. з бяды (перан.).
2. каго. Пераканаць, прымусіць выйсці, выехаць адкуль-н.
В. дзяцей з хаты на вуліцу.
|| незак. выбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; незак., каго-што.
1. Даглядаючы, выхоўваючы, забяспечыць рост, развіццё каго-н.
Г. дзяцей.
Г. цяля.
2. Адрошчваць (валасы, ногці і пад.).
Г. бараду.
|| наз. гадава́нне, -я, н. і гадо́ўля, -і, ж. (да 1 знач.).
Конь сваёй гадоўлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гу́шча, -ы, ж.
1. Густы асадак (стравы, раствору і пад.).
На дне засталася г.
Г. дзяцей не разганяе (прыказка).
2. Тое, што і гушчар.
3. Самае густое месца ў чым-н., цэнтр.
Уціснуцца ў самую гушчу натоўпу.
Быць у гушчы падзей (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расці́ць, рашчу́, ро́сціш, ро́сціць; ро́сцім, ро́сціце, ро́сцяць; незак.
1. што. Забяспечваць рост, развіццё (раслін); вырошчваць.
Р. сад.
2. каго. Гадаваць, выхоўваць.
Р дзяцей.
3. Садзейнічаць развіццю каго-, чаго-н.
Р. кадры.
4. што. Прарошчваць на солад.
Р. ячмень.
|| наз. рашчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трыво́га, -і, ДМ -во́зе, ж.
1. Неспакой, моцнае душэўнае хваляванне, выкліканае страхам, небяспекай і пад.
Т. за лёс дзяцей.
2. Шум, перапалох, мітусня.
Усе крычалі, адчувалася моцная т.
3. Небяспечнае становішча, а таксама сігнал, які апавяшчае аб ім.
Паветраная т.
Пажарная т.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Пужа́ка ’здань, прывід’ (ТС), пужайка ’вобарацень’: вуйдзе певень, а зойдзе пень (мазыр., Цыхун, вусн. паведамл.), пу́жално ’здань’ (ТС), пу́жалка ’пудзіла; здань прывід; застрашванне дзяцей’ (ТС). Ад пужаць ’палохаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
або́е (род. абаі́х) о́ба;
а. дзяце́й — о́ба ребёнка;
а. цяля́т — о́ба телёнка;
◊ а. рабо́е — погов. два сапога́ — па́ра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
купа́нне ср., в разн. знач. купа́ние;
к. дзяце́й — купа́ние дете́й;
к. ў марско́й вадзе́ — купа́ние в морско́й воде́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падрыжа́ць сов., разг.
1. подрожа́ть; (от страха — ещё) потрясти́сь;
2. перен. подрожа́ть;
п. за дзяце́й — подрожа́ть за дете́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
но́ма
(гр. nome = раз’яданне)
паражэнне мяккіх тканак твару ў аслабленых дзяцей, якія перанеслі інфекцыйнае захворванне; устарэлая назва — вадзяны рак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)