лазо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы, ж.
1. Адзін з гатункаў канюшыны, які дае два ўкосы ў год.
2. Народная назва лазаніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Гараваць некаторы час. — Гады два пагаруем, папакутуем, а там жыць будзем як лепш не трэба. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
trzask, ~u
м. трэск;
trzask prask i gotowe — раз-два і гатова
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Заўчора ’два дні таму назад’. Рус. дыял. завчера, завчёра ’тс’, польск. zawczora(j), славац. zavčerom, в.-луж. zawčerawšim, балг. за́вчера, макед. завчара ’тс’. Спалучэнне прыназоўніка за і прыслоўя ўчора (гл.). Шуба, Прыслоўе, 162.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лаве́ты ’два дручкі, збітыя упоперак і пашыраныя назад, якія накладваюцца на воз замест драбін і служаць для перавозкі сена, снапоў і г. д.’ (Смул.) < польск. lawet, laweta ’лафет’ < ням. Lafette < фр. Iʼaffut ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праве́зці сов.
1. в разн. знач. провезти́;
шафёр ~вёз мяне́ каля́ тэа́тра — шофёр провёз меня́ во́зле теа́тра;
п. два кіламе́тры — провезти́ два киломе́тра;
п. пасажы́ра без біле́та — провезти́ пассажи́ра без биле́та;
2. прокати́ть;
~вязі́ мяне́ на машы́не! — прокати́ меня́ на маши́не!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
антыфо́н
(гр. antiphonos = які гучыць у адказ)
спеў, які выконваюць па чарзе два хоры або саліст і хор.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дуумві́ры
(лац. duumviri, ад duo = два + vir = муж)
дзве вышэйшыя службовыя асобы ў калоніях і гарадах Стараж. Рыма.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кампаўндава́ць
(ад англ. compound = састаўны)
змешваць два або некалькі масел, відаў паліва, каб атрымаць спецыяльныя прадукты зададзеных якасцей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
закукарэ́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць кукарэкаць. // Кукарэкнуць, пракукарэкаць. Закукарэкаў певень, яму адказалі два ці тры аж на процілеглым канцы вёскі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)