Verbum

самаўхілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак., ад чаго.

Самавольна ўхіліцца ад выканання сваіх абавязкаў, сваёй справы.

|| незак. самаўхіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. самаўхіле́нне, -я, н.

сардэ́чнік², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Стрыжань, які з’яўляецца ўнутранай часткай чаго-н., на які навіваецца, надзяваецца што-н.

Жалезны с.

С. электрамагніта.

саўдзе́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сумесна ўдзельнічаць з кім-н. у чым-н., быць саўдзельнікам чаго-н. (часцей пра нядобрую справу, нешта несамавітае, непрыстойнае).

скало́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., ско́лецца; зак.

Аддзяліцца, адпасці пры ўдары (пра слой, кавалак чаго-н.).

Лёд лёгка скалоўся.

|| незак. ско́лвацца, -аецца.

склада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. скласці.

2. Быць састаўной часткай чаго-н.; утвараць сабой што-н.

Большую частку праграмы складалі народныя песні.

спалуча́льны, -ая, -ае.

Які дазваляе спалучыць што-н., з’яўляецца вынікам спалучэння чаго-н.

Складаназлучаныя сказы са спалучальнымі адносінамі.

С. рэфлекс.

|| наз. спалуча́льнасць, -і, ж.

стро́гасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. строгі.

2. мн. Строгія меры, парадкі, строгія правілы, адносіны да каго-, чаго-н. (разм.).

Рэдактарскія строгасці.

супраціўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак., каму-чаму.

Супрацьдзейнічаць уздзеянню каго-, чаго-н., насіллю, нападзенню і інш.

С. ворагу.

С. хваробе.

|| наз. супраціўле́нне, -я, н.

тра́верса і тра́верза, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Папярочная бэлька, перакладзіна для ўмацавання чаго-н., а таксама папярочная перагародка, сценка, пліта спецыяльнага прызначэння.

увасабле́нне, -я, н.

1. гл. увасобіць.

2. чаго. Той (тое), у кім (чым) увасобіліся якія-н. характэрныя рысы.

Гэты чалавек — у. дабрыні і сціпласці.