загры́зці сов.

1. загры́зть;

ваўкі́ ~злі каня́ — во́лки загры́зли ло́шадь;

2. перен., разг. (замучить придирками) загры́зть, съесть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падхво́снуць сов., прям., перен., разг. подхлестну́ть, подстегну́ть;

п. каня́ — подхлестну́ть (подстегну́ть) ло́шадь;

п. адстаю́чых — подхлестну́ть (подстегну́ть) отстаю́щих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dismount

[dɪsˈmaʊnt]

v.

1) сьсяда́ць (з каня́), зьляза́ць

2) разьбіра́ць (машы́ну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impatient

[ɪmˈpeɪʃənt]

adj.

1) нецярплі́вы

2) неспако́йны, імклі́вы (пра каня́), неўтаймава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

broken-winded

[,broʊkənˈwɪndɪd]

adj.

1) ды́хавічны (пра каня́)

2) бяз ду́ху

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prance

[præns]

v.

1) става́ць на дыбкі́ (пра каня́)

2) гарцава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unbridled

[ʌnˈbraɪdəld]

adj.

1) незацугля́ны, незакілза́ны (пра каня́)

2) неўтаймава́ны, нястры́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unshod

[ʌnˈʃɑ:d]

adj.

1) разу́ты, неабу́ты, бо́сы

2) непадко́ваны (пра каня́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

намо́рднік, ‑а, м.

1. Раменная сетка, якая надзяваецца на морду сабак або іншых жывёл. [Дог] стаяў спакойна, дасягаючы амаль да пояса нізкаросламу ад’ютанту, высока ўзняўшы сваю тупую, звязаную наморднікам морду. Самуйлёнак.

2. Папярочны рэмень аброці, які ідзе па пераноссю каня. Вартавы ўзяў каня за наморднік і пацягнуў на самы край дарогі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́гінкам, прысл.

Абл. Сагнуўшыся. [Даніла] ля сваіх варот прыпыніў каня, узваліў на плечы пень і нагінкам панёс яго ў двор. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)