інгаля́тар, ‑а, м.

1. Апарат для лячэння інгаляцыяй.

2. Тое, што і інгаляторый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтраскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інтраскапіі, прызначаны для яе. Інтраскапічны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дырыжа́бль, ‑я, м.

Паветраплавальны апарат з авіяцыйным рухавіком і з корпусам, напоўненым газам.

[Фр. dirigeable.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстыляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыстыляцыі, прызначаны для дыстыляцыі. Дыстыляцыйны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верталёт, ‑а, М ‑лёце, м.

Лятальны апарат, прыстасаваны для вертыкальнага ўзлёту і пасадкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракетапла́н, ‑а, м.

Самалётападобны лятальны апарат, прызначаны для палётаў у шырокім дыяпазоне скорасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлокапірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да святлокапіравання. Святлокапіравальная тэхніка. Святлокапіравальны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перфара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Апарат для запісу інфармацыі на перфастужках і перфакартах.

Электрамагнітны п.

2. Машына для бурэння горных парод.

|| прым. перфара́тарны, -ая, -ае і перфарацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Мець здольнасць трымацца і перамяшчацца ў паветры.

2. перан. Хутка бегаць, рухацца, хадзіць, ездзіць, насіцца (разм.).

|| наз. лята́нне, -я, н.

|| прым. лята́льны, -ая, -ае.

Л. апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

aircraft

[ˈerkræft]

n., pl. aircraft

лята́льны апара́т, самалёт; авія́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)