regard1 [rɪˈgɑ:d] n.
1. fml (for) пава́га, прыхі́льнасць;
show regard for smb. быць высо́кай ду́мкі пра каго́-н.
2. fml (to/for) ува́га; кло́пат;
pay no regard to/for smth. грэ́баваць чым-н.
3. pl. regards прывіта́нні, пажада́нні;
with best regards з найле́пшымі пажада́ннямі
♦
in this/that regard fml у су́вязі з гэ́тым;
in/with regard to smb./smth. fml што (да)ты́чыцца каго́-н./чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
grain [greɪn] n.
1. зе́рне; кру́пы
2. зярня́тка, зе́рнетка; крупі́нка
3. драбо́к, дро́бка (солі, цукру і да т.п.)
4. : (асабліва ў адм. ск.) There isn’t a grain of truth in those rumours. У гэтых плётках няма ні кропелькі праўды.
5. гран (адзінка вагі = 0,065 г.)
6. жы́ла; напра́мак лі́ній у валакне́ дрэ́ва, ткані́не і да т.п.
♦
be/go against the grain быць чы́мсьці ненатура́льным або́ дзе́йнічаць ненарма́льным чы́нам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
herself [hɜ:ˈself] pron.
1. сябе́; -ся, -цца;
She hurt herself. Яна выцялася.
2. сама́;
She saw it herself. Яна сама гэта бачыла.
♦
be herself (пра жанчыну або дзяўчыну) быць у сваі́м звыча́йным (до́брым) ста́не здаро́ўя, настро́ю; не паддава́цца ўплы́ву і́ншых людзе́й;
She is not herself. Яна сама не ў сабе (сама не свая);
(all) by herself сама́; самасто́йна, без чыёй-н. дапамо́гі;
(all) to herself для яе́ адно́й
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
clean1 [kli:n] adj.
1. чы́сты; аха́йны;
clean habits аха́йнасць;
clean hands чы́стыя ру́кі;
keep oneself clean быць аха́йным;
keep one’s house clean трыма́ць дом у чысціні́/чыстаце́
2. све́жы, які́ не быў у карыста́нні;
clean clothes све́жая во́пратка;
a clean page чы́стая старо́нка
3. дабрачы́нны, дабрадзе́йны, цнатлі́вы, цно́тны;
lead a clean life жыць дабрачы́нна
4. сумле́нны, праўдзі́вы;
a clean fight сумле́нная барацьба́
5. прысто́йны;
clean jokes прысто́йныя жа́рты
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wander [ˈwɒndə] v.
1. (about, in, through) вандрава́ць; блука́ць;
wander about the world аб’е́здзіць уве́сь свет
2. (from/off) адхіля́цца (ад тэмы); заблы́твацца;
wander from the point адхіля́цца ад тэ́мы
3. быць няўва́жлівым;
I’m sorry, my mind was wandering. Прабачце, я задумаўся.
His wits are wandering. Ён загаворваецца.
4. выгіна́цца (пра рэчку, дарогу і да т.п.)
wander off [ˌwɒndərˈɒf] phr. v. заблудзі́ць; збі́цца з даро́гі;
wander off from one’s home пакі́нуць ро́дны кут
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
year [jɪə, jɜ:] n. год;
last year міну́лы год, ле́тась;
next year нале́та, у насту́пным годзе;
be in one’s first/second year быць на пе́ршым/другі́м ку́рсе;
all the year round кру́глы/цэ́лы год
♦
not/never in a hundred years нізашто́, ніко́лі;
put years on smb. ста́рыць каго́-н.;
take years off smb. маладзі́ць каго́-н.;
year after year/year by year ко́жны год;
year in, year out з го́ду ў год
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зачыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыніць; зак., каго-што.
1. Злучыць створкі, апусціць века чаго‑н. Зачыніць дзверы. Зачыніць акно. Зачыніць века чамадана. □ Анціпка хуценька зачыніў фортку і пайшоў паўз дашчаную агароджу. Сіняўскі. // Злучыўшы створкі чаго‑н., апусціўшы века і пад., перашкодзіць поступу, пранікненню ў сярэдзіну чаго‑н. Зачыніць хату. Зачыніць скрыню. □ Я хуценька прыбраў усю сваю маёмасць і зачыніў шафу. Кавалёў.
2. Пакінуць каго‑н. у памяшканні, замкнуўшы дзверы; заперці. Адама зачынілі ў зямлянцы разведчыкаў, цішком забраўшы адтуль усё, што магло быць зброяй. Брыль. Пайшоў Арцём у залу, і зачынілі яго там аднаго з палячкаю. Гарэцкі.
•••
Свет зачыніць каму — перашкодзіць нармальнаму, спакойнаму жыццю. Горш за ўсё гэты Саўка, дзед Талаш і Мартын Рыль. Яны зачынілі [войту] свет, і покі не дойдзе ён тут ладу, не будзе яму спакою. Колас.
Як зачыніць — поўна, вельмі многа. [Дзяцей] найшло цэлы пакой, як зачыніць. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збро́я, ‑і, ж.
1. Прылада, рэч для нападу ці абароны. Адама зачынілі ў зямлянцы разведчыкаў, цішком забраўшы адтуль усё, што магло быць зброяй. Брыль. [Юнакі] і зброю падрыхтавалі сабе: знайшлі пяць вінтовак і ўкралі ў немцаў два аўтаматы і скрыню гранат. Шамякін. / у знач. зб. Супроцьтанкавая зброя. Ядзерная зброя. / Пра чыю‑н. армію, ваенную сілу. Сіла савецкай зброі.
2. перан. Сродак, спосаб для дасягнення, здзяйснення чаго‑н. Марксізм-ленінізм — вялікая ідэйная зброя, якая мабілізуе і арганізуе мільёны людзей для руху наперад, для новых перамог. «Полымя». Мастацтва павінна служыць зброяй для замацавання і ўглыблення новага ладу жыцця. Бядуля.
•••
Агнястрэльная зброя — зброя, якая страляе пры дапамозе пораху ці іншых выбуховых рэчываў.
Халодная зброя — зброя для рукапашнага бою, якой сякуць і колюць (кап’ё, меч, шабля, штык і інш.).
Бразгат, зброяй гл. бразгаць.
Скласці зброю гл. скласці.
Узняць зброю гл. узняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здо́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее і здале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
1. з інф. Быць у стане зрабіць, выканаць што‑н. [Таня] ведала; каб яна здолела расказаць усё шчыра бацьку, ёй адразу было б лягчэй, яна адразу адчула б сябе дома. Шамякін. Вее крыл узмах На прасторы сінім, Мы пракласці шлях Здолеем, асілім. Пушча.
2. з інф. Атрымаць магчымасць зрабіць што‑н. пры пэўных абставінах. Цяпер, стоячы над калонамі людзей, чалавек здолеў сказаць моцныя словы пра задачы і патрэбы ўсіх тых, што сабраліся тут. Чорны. — У нас сёння на які сеанс білеты? На дзесяць трыццаць? Ну дык вось, я не здолею пайсці. Васілёнак.
3. каго-што. Адолець, асіліць, змагчы. Мілая моладзь, слаўная моладзь Нашай бязмежнай краіны! Горы і мора можаш ты здолець, Сэрцам расплавіць ільдзіны. Купала. // перан. Цалкам завалодаць (пра фізічны стан). У палатцы пад ялінай Сон здалеў, схіліў Марата, Задрамаў, заснуў хлапчына. Шушкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.
Разм.
1. Адчуваць агіду да каго‑, чаго‑н.; брыдзіцца. Тараска гадзіўся жаб. Юрэвіч.
2. Псавацца ад забруджвання. Адзенне гадзіцца.
гадзі́цца 1, ‑джу́ся, ‑дзі́шся, ‑дзі́цца; незак.
Разм. Быць прыгодным, падыходзячым для чаго‑н., адпавядаць якім‑н. патрабаванням. — Я вывучаў дакументы і думаў: вось гэта для маёй дысертацыі падыходзіць. І гэта гадзіцца. Арабей. // безас. (звычайна з адмоўем). Варта, трэба, к месцу. Сцёпка перамог сябе; не, спаць не гадзіцца! Колас.
•••
Гадзіцца ў бацькі (у маці, сыны і пад.) каму — адпавядаць па ўзросту чыйму‑н. бацьку (маці, сыну і пад.).
Куды гэта гадзіцца; нікуды не гадзіцца — вельмі дрэнна, дрэнны.
гадзі́цца 2, гаджу́ся, го́дзішся, го́дзіцца; незак.
Разм. Канчаць спрэчку; згаджацца, пагаджацца. Рэдкія выпадкі лаянкі толькі на кароткі час раскідалі іх дружбу, і хлопцы скора зноў гадзіліся. Колас. Слугі князя з дарам князевым прыйшлі, З Вялем-волатам, з дружынаю гадзіцца. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)