Насупіць, нахмурыць (твар, бровы) — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уго́длівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць угодлівага; ліслівасць. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць.Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; зак., чым (высок.).
Ярка асвяціцца.
Лес азарыўся яркім сонцам.
2.перан. Ажывіцца, павесялець.
Твар чалавека азарыўся ўсмешкай.
3.перан. Нечакана праясніцца ад думкі, здагадкі (пра свядомасць, розум).
|| незак.азара́цца, -а́ецца.
|| наз.азарэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
pained
[peɪnd]
adj.
1) пакры́ўджаны; засму́чаны
2) збале́лы, спаку́таваны, зму́чаны
a pained face — зму́чаны твар
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Паста́ць ’узнікнуць, утварыцца’, ’стаць у нейкім парадку’ (ТСБМ), поста́ць ’размясціцца’, ’зрабіцца’ (ТС). Укр.поста́ти, постава́ти ’узнікаць, з’яўляцца’. Серб.-харв.по̀стајати ’станавіцца’, ’узнікаць, стварацца’. Да стаць (гл.). Прэфікс па‑ азначае паніжальную (інхаатыўную) дзею (як і літ.pa‑, параўн. pakvìpti ’запахнуць’, pamìlti ’палюбіць’).
Паста́ць2 ’лік, твар на іканастасе’ (Нас.). Праз ц.-слав.ѷпостась ’твар, сутнасць’ (XI ст.) са ст.-грэч.ὑπόστασις ’стойкасць, мужнасць, непахіснасць’ (Фасмер, Этюды, 69; Фасмер, 3, 137) — уласна такімі выглядалі твары святых на іконах.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
характе́рный характэ́рны;
характе́рное лицо́ характэ́рны твар;
характе́рная черта́ характэ́рная ры́са;
характе́рный для се́вера кли́мат характэ́рны для по́ўначы клі́мат.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адру́злы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які страціў пругкасць, свежасць; вялы, зморшчаны (пра твар, скуру і пад.). Адрузлы, з чырвона-карычневымі плямамі загару, твар у Вабейкі ільсніўся ад поту.Хадкевіч.Чорныя вочкі хутка глянулі і зноў схаваліся пад адрузлымі павекамі.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забра́ла, ‑а, н.
Частка шлема, якой прыкрываецца твар, каб засцерагчыся ад удараў. Здаецца, зараз з цаглянай вежы вылезе рыцар і скажа: — Стой! На твар забрала апусціць нізка.А. Вольскі.
•••
З адкрытым (паднятым) забралам — адкрыта, не ўтойваючы сваіх сапраўдных намераў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заво́страны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад завастрыць.
2.узнач.прым. З вострым канцом; востраканцовы. Завостраны шпіль вежы.// Дробны, вуглаваты (пра твар, рысы твару і пад.). Часамі з натапыраных лахманоў паказваўся дробны твар, худы і завостраны.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)