прыся́жны

1. юрыд. Éides-; veréidigt;

2. у знач. наз. м. юрыд. Geschwórene (sub) m -n, -n;

суд прыся́жных Geschwórenengericht n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паказа́льны

1. (узорны) Múster-, mústergültig; Schau-;

паказа́льны ўро́к Músterstunde f -, -n;

2. юрыд.:

паказа́льны суд [працэ́с] Scháuprozess m -es, -e;

3. (характэрны) kénnzeichnend, charakterístisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

nieletni

непаўналетні; малалетні;

sąd dla ~ch — суд для непаўналетніх;

przestępczość ~ch — злачыннасць непаўналетніх

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pozwać

зак. юр. kogoвыступіць з пазовам (іскам) супраць кагo; падаць у суд каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

капту́р​2

(ст.-польск. kaptur, ад лац. captura)

часовая надзвычайная ўстанова ў сярэдневяковых феадальных дзяржавах, якая дзейнічала ў час бескаралеўя, каб здзяйсняць правасуддзе па найбольш важных пытаннях; на Беларусі вядомы з 1587 г.; каптуровы суд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тавары́скі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да таварыша (у 1, 2 знач.). Мы шчаслівыя жыць,.. штодзённа адчуваючы дабратворную цеплыню і натхняючую сілу бескарыслівай узаемадапамогі і таварыскай падтрымкі. Машэраў.

2. Уласцівы таварышу, таварышам; шчыры, сяброўскі. Тое, што за звычайнымі таварыскімі словамі таілася і нарастала больш глыбокае пачуццё, Паходня разумеў, але недастаткова ўяўляў, як іх адносіны могуць развівацца далей. Хадкевіч. Да позняй ночы ішла ля кастра таварыская гутарка. Лынькоў.

3. Кампанейскі, які лёгка ўступае ў кантакты з другімі; згаворлівы. [Самуйлёнак] быў вельмі таварыскім і ўважлівым да людзей, у якіх прыкмячаў здольнасці і працавітасць. Хведаровіч. І сапраўды, ён [мінамётчык] усім спадабаўся: шчыры, няхітры, таварыскі. Грамовіч.

4. Які не мае афіцыяльнага характару (пра спартыўныя спаборніцтвы). Таварыская сустрэча хакейных каманд.

•••

Таварыскі суд гл. суд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Arbitráge

[-ʒə]

f -, -n

1) юрыд арбітра́ж; траце́йскі суд

2) камерц. арбітра́ж

3) (пры́кладная) ацэ́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Су́дна ’плавальны сродак’, ’вядро’ (ТСБМ), судно́ ’пасудзіна’ (Нас., Сл. ПЗБ, Ян., Мат. Гом., Касп., Бяльк.), ’карабель’ (Сл. ПЗБ), ’вымя ў каровы’ (віц., Жыв. св.), ст.-бел. судно ’лодка, карабель’ (XV ст., КГС). Рус. су́дно ’судна; пасудзіна’, смал. ’вымя ў каровы’, ст.-рус. судьно ’судна; лодка’. Дэрыват з суф. ‑н‑ ад суд (гл. суды). Фасмер (3, 796) слова ў значэнні ’судна, лодка’ параўноўвае з франц. vaisseau ’карабель’ ад лац. vasscellum ’маленькая пасудзіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няя́ўка ж. Níchterscheinen n -s; Férnbleiben n -s; Ábwesenheit f - (адсутнасць);

няя́ўка ў суд юрыд. Níchterscheinen vor Gerícht;

няя́ўка з няўва́жнай прычы́ны únentschuldigtes Férnbleiben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фо́рум

(лац. forum = плошча)

1) плошча ў Стараж. Рыме, дзе збіраўся народ, адбываліся сходы, суды і інш., а таксама народны сход, суд на гэтай плошчы;

2) масавы прадстаўнічы сход, з’езд;

3) перан. месца выступленняў, вялікіх сходаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)