circuit

[ˈsɜ:rkət]

1.

n.

1) кругаабаро́т -у m.

2) аб’е́зд -у, маршру́т -у m.

3) судо́вая акру́га

circuit court — акруго́вы суд

4) Math. акру́жнасьць f.

5) Electr. ток -у m.

short circuit — каро́ткае замыка́ньне

2.

v.i.

круці́цца наво́кал, рабі́ць кругаабаро́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

summon

[ˈsʌmən]

v.t.

1) выкліка́ць

He was summoned to the court — Яго́ вы́клікалі ў суд

2) скліка́ць

to summon an assembly — склі́каць зьезд

3) закліка́ць

to summon men to defend their country — закліка́ць людзе́й барані́ць сваю́ краі́ну

•

- summon one’s courage

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

определя́ть несов.

1. (устанавливать) вызнача́ць, устана́ўліваць;

определя́ть боле́знь вызнача́ць (устана́ўліваць) хваро́бу;

определя́ть расстоя́ние вызнача́ць (устана́ўліваць) адле́гласць;

2. (очерчивать границы, пределы) акрэ́сліваць;

3. (раскрывать содержание понятия) выяўля́ць, вызнача́ць; (давать определение) дава́ць азначэ́нне;

4. (назначать) вызнача́ць, прызнача́ць;

5. (обусловливать) вызнача́ць, абумо́ўліваць;

бытие́ определя́ет созна́ние быццё вызнача́е свядо́масць;

хоро́шая обрабо́тка по́чвы определя́ет бога́тый урожа́й до́брая апрацо́ўка гле́бы вызнача́е (абумо́ўлівае) бага́ты ўраджа́й;

6. (выносить решение) юр. пастанаўля́ць; прысуджа́ць; (меру наказания) вызнача́ць;

суд определя́ет сле́дующее суд пастанаўля́е насту́пнае;

7. (назначать на должность) уст., прост. прызнача́ць; (устраивать) ула́джваць;

8. (в школу и т. п.) аддава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

odsądzać

незак.

1. адмаўляць каму ў чым; не прызнаваць за кім чаго;

odsądzać kogo od talentu — адмаўляць каму ў таленце;

2. уст. пазбаўляць права праз суд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doom

[du:m]

1.

n.

1) кон -у m., наканава́ньне n.

2) пагі́бель, сьмерць f.

3) прысу́д, суд -у́ m.

the day of doom — дзень стра́шнага су́ду

2.

v.t.

1) наканава́ць

2) прысудзі́ць, засудзі́ць

to be doomed to death — быць засу́джаным на сьмерць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

remit

[rɪˈmɪt]

v.t. -tt -

1) вызваля́ць ад сплаты до́ўгу або́ ад пакара́ньня

2) аслабля́ць, зьмянша́ць (намага́ньні)

3) пасыла́ць гро́шы

Enclosed is our bill. Please remit — Далуча́ем наш раху́нак, калі́ ла́ска заплаце́це

4) перадава́ць на разгля́д; адсыла́ць (спра́ву) наза́д у ніжэ́йшы суд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ко́пішча

1. Яўрэйскія могілкі (Нас.).

2. Могілкі наогул (Нас. АУ).

3. Месца, дзе ў XVI ст. сяляне вялі следства і рабілі суд, на які збіраліся баяры і шляхта з розных аколіц на мілю ў акружнасці (Гарб.).

4. Месца, дзе закапваюць здохлую жывёлу; конскі могільнік (Брэсц.).

5. Месца, дзе капаюць ці капалі зямлю (Зах. Бел. Др.-Падб., Смален. Дабр.).

6. Месца, дзе стаяла капа сена, невялікі стажок (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

action

[ˈækʃən]

n.

1) дзе́яньне n.; за́хады pl.

a machine in action — машы́на працу́е; дзе́е

to take prompt action — зрабі́ць ху́ткія за́хады

2) дзе́йнасьць f.

a man of action — энэргі́чны чалаве́к

3) учы́нак -ку m.

a kind action — до́бры ўчы́нак

4) узьдзе́яньне n.

5) бой -ю m., бітва́ f.; змага́ньне n.

to be wounded in action — быць ра́неным у баі́

6) судо́вая спра́ва, суд -у m.; хо́даньне n.

to bring an action against — пада́ць каго́ на суд; судзі́цца з кім

7) дзе́яньне п’е́сы, рама́ну

•

- actions

- out of action

- put out of action

- see action

- take action

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

justice

[ˈdʒʌstɪs]

n.

1) справядлі́васьць, слу́шнасьць f.

2) правасу́дзьдзе n., юсты́цыя f.

court of justice — суд

bring a person to justice — прыцягну́ць да судо́вае адка́знасьці

3) судзьдзя́ -і́ m.; судо́вая дзе́йнасьць дзяржа́вы, юсты́цыя f.

4) судьдзя́ -і́

justice of the peace — міравы́ судзьдзя́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

каме́дыя, ‑і, ж.

1. Драматычны твор з вясёлым жыццярадасным або сатырычным сюжэтам. Сатырычная камедыя. Пісаць камедыі. // Спектакль або кінафільм па сцэнарыю такога твора.

2. перан. Пра смешнае, забаўнае здарэнне. [Міколка] успомніў ноч і пусціўся ў рогат. — Цяпер будзе камедыя... вось заскачуць немцы, калі даведаюцца... Лынькоў.

3. перан. Крывадушныя паводзіны, прытворнае разыгрыванне якой‑н. сцэны, ролі з пэўнай мэтай. Багушэвіч падкрэсліваў, што царскі суд — гэта страшна ілжывая камедыя. Ларчанка. Сваёй камедыі сыграўшы ролі, Міністры сталі ў строй гарадавых. Глебка.

•••

Камедыя масак — італьянская народная камедыя эпохі Адраджэння з тыповымі дзеючымі асобамі (маскамі), традыцыйным сюжэтам, але імправізаваным тэкстам.

Камедыя характараў — камедыя, у якой паказваюцца галоўным чынам характары людзей.

Ламаць (разыгрываць) камедыю гл. ламаць.

[Грэч. kōmōdia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)