Страся́нка ‘сумесь сена з саломай’ (Касп., Барад.). Гл. трасянка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варухну́ць, варушы́ць

1. (рухаць) bewégen vt, rühren vt;

2. (разграбаць) áufwühlen vt, áufgraben* vt; wénden vt (сена);

◊ варухну́ць мазга́мі séinen Verstánd ánstrengen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Перабо́р 1 пярабор, перабі́р, пярэбір, пярэбірак, пярэ́бірка ’пласт сена’ (ЛА, 2). Да пера- і біраць ’складваць сена пластамі’ (гл.), што адлюстроўвае зграбанне сена граблямі да ног.

Перабо́р 2 ’адтуліна ў жалейцы’ (брагін., Мат. Гом.), сюды ж віц. pirabór, якое Машынскі параўноўвае з харв. далмацінск. prebirač, луж. přeberawa, польск. позн. przebierka ’пішчалка ў дудзе’ (Машынскі, Atlas, 3). Ад перабіра́ць (пальцамі) — у выніку пераносу значэння ’перабіранне’ > ’адтуліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

примета́ть​III сов., обл. (накидать, сложить вплотную к чему-л.) прыкі́даць, падкі́даць;

примета́ть се́но к сто́гу прыкі́даць (падкі́даць) се́на да сто́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

я́сли в разн. знач. я́слі, род. я́сляў ед. нет;

де́тские я́сли дзіця́чыя я́слі;

положи́ть се́но в я́сли палажы́ць се́на ў я́слі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

odgarnąć

зак. адгарнуць, адсунуць; адгрэбці;

odgarnąć włosy — адгарнуць валасы;

odgarnąć siano — адгрэбці (адгарнуць) сена

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дасушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., што.

1. Скончыць сушыць што‑н., высушыць поўнасцю. Дасушыць бялізну. Дасушыць сена.

2. і чаго. Насушыць дадаткова чаго‑н. Дасушыць сухароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Разбіць, раскалоць (ударамі) вялікую колькасць чаго‑н. Наразбіваць талерак.

2. Растрэсці, раскінуць многа чаго‑н. Наразбіваць сена ў пракосах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплаўцы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да поплаву. Паплаўцы бераг замакрэў, — пачыналася адліга. Чорны. Пад павеццю, відаць, скінутае наспех, ляжала з воз зялёнага паплаўнога сена. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассядла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Зняць сядло (з асядланай жывёлы). [Засмужац] завёў каня ў хлеў, у зацішку рассядлаў, падкінуў яму сена і тады ўвайшоў у хату. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)