аста́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Частка чаго-н., якая засталася нявыкарыстаная; рэшта.

А. матэрыі.

Астаткі абеду.

2. мн. Тое, што яшчэ збераглося, уцалела.

Расло некалькі бяроз — астаткі даўнейшых прысад.

3. мн. Адходы якога-н. вытворчага працэсу.

Нафтавыя астаткі.

4. Апошняя частка, астача чаго-н.

А. адпачынку.

А. жыцця.

◊

Да (без) астатку — поўнасцю, цалкам.

|| прым. аста́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Некалькі аднародных прадметаў, звязаных разам.

З. ключоў.

З. кніг.

2. Сухажылле, якое змацоўвае асобныя часткі шкілета, асобныя органы цела.

Расцяжэнне звязак.

Галасавыя звязкі.

3. У граматыцы: дапаможнае слова, якое ўтварае частку выказніка.

|| прым. звя́зачны, -ая, -ае (да 3 знач.) і звя́зкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амінацу́кры

(ад аміны + цукар)

арганічныя злучэнні, вытворныя простых цукраў (гексозаў), у якіх адна або некалькі гідраксільных груп замешчаны амінагрупамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антраша́

(фр. entrechat)

лёгкі скачок уверх у балетным танцы, у час якога танцор ударае некалькі разоў нагой аб нагу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магара́джа

(санскр. māharädža = вялікі ўладар)

тытул князя высокага рангу ў Індыі да 1956 г., якому падначальваліся некалькі іншых князёў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шта́бель

(ням. Stapel)

роўна, у пэўным парадку складзены рад ці некалькі радоў чаго-н. (напр. ш. дроў, ш. дошак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

набаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што і чаго.

Апрацаваць бараной зямлю ў якой‑н. колькасці. Набаранаваў некалькі гектараў пад бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Прыслаць за некалькі прыёмаў у вялікай колькасці. Напрысылаць рабочых. Напрысылаць кніг. Напрысылаць аўтобусаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўсця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Усцягнуць за некалькі прыёмаў куды‑н. значную колькасць чаго‑н. Наўсцягваць жэрдак на гарышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыма́цца, ‑аецца; зак.

Прыняцца — пра ўсё, многае. Зімою зайцы.. сапсавалі некалькі дрэўцаў, але.. [Мікодым] вясной адсадзіў іх, і яны папрымаліся. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)