падло́г, ‑у, м.

Падробка з мэтай ашукаць каго‑н.; падман, ашуканства. [Вера:] Таварышы! Гэта ж падлог, жульніцтва. [Левановіч:] Што? Пісьмо фальшывае? Крапіва. Ад смерці бог фашыстаў не ўбярог, Хоць позна, разгадаў усё ж падлог — Убачыў іклы пад авечай маскай. Жычка. Усё як ёсць табе відаць адразу — І кроў, і здрада, і падлог, і гнеў. Бураўкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артэ́рыя

(гр. arteria)

1) крывяносны сасуд, які нясе кроў ад сэрца ва ўсе часткі цела (параўн. вена);

2) перан. важны шлях зносін (напр. водныя артэрыі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ли́ться несов.

1. в разн. знач. лі́цца;

вода́ льётся вада́ лье́цца;

слёзы лью́тся слёзы лью́цца;

кровь льётся кроў лье́цца;

пе́сни лью́тся пе́сні лью́цца;

2. страд. лі́цца; см. лить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралі́ць сов.

1. (сквозь что-л.) проли́ть;

2. (слёзы) проли́ть, изли́ть;

◊ п. слязу́ — проли́ть слезу́;

п. святло́ — (на што) проли́ть свет (на что);

п. кроў — проли́ть кровь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыць несов., в разн. знач. стыть, сты́нуть;

суп сты́не на стале́ — суп сты́нет на столе́;

но́гі сты́нуць — но́ги сты́нут;

◊ кроў сты́не (у жы́лах) — кровь сты́нет (в жи́лах)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

халадзе́ць несов., прям., перен. холоде́ть;

ру́кі ~дзе́юць на маро́зе — ру́ки холоде́ют на моро́зе;

х. ад жа́ху — холоде́ть от у́жаса;

◊ кроў ~дзе́е (у жы́лах) — кровь холоде́ет (в жи́лах)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Saft

m -es, Säfte сок

róter ~ — разм. кроў

◊ wéder ~ noch Kraft háben — быць кво́лым, быць у апа́тыі; быць бяско́лерным [нясма́чным, прэ́сным] (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áuswurf

m -(e)s, -würfe

1) вывяржэ́нне

2) брак (таварны)

3) адкі́ды

~ der Geséllschaft — ахво́сце грама́дства

4) мед. кроў (пры кровахарканні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вірава́ць, ‑руе; незак.

1. Утвараць віры, круціць; бурліць. Вада плюскоча і віруе аж ля самых дзедавых ног. Крапіва. Плыт перагарадзіў пратоку, і вада клекатала, віравала. Савіцкі.

2. перан. Бурліць; кіпець. Кроў віруе. Жыццё віруе. □ Гнеў віруе. Помсты мора Захлынае берагі. Дзяргай. Дарэмна Грыбок.. спрабаваў сцішыць людзей — гоман, крыкі, абурэнне, злосць, смех віравалі ў хаце. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арасі́ць, арашу, аросіш, аросіць; зак., каго-што.

1. Апырскаць, пакрыць кроплямі чаго‑н.; увільготніць. Не дарэмна кроў гарачая Прасторы стэпаў прасіла. Танк. Толькі буйныя кроплі слёз арасілі стомленыя вочы зняволеных. Кавалёў.

2. Напаіць вільгаццю, увільготніць (глебу, зямлю); штучна значыць або прамачыць глебу. Арасіць засушлівыя землі. □ [Мікалай Патапавіч:] — Трэба падумаць, ці нельга.. [участак] паліць ці арасіць як-небудзь. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)