пазаво́дзіцца, ‑дзіцца; ‑дзімся, ‑дзіцеся, ‑дзяцца; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Завесціся, з’явіцца, узнікнуць — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Пазаводзілася жывёла ў гаспадарцы.

2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Пачаць дзейнічаць — пра ўсе, многія механізмы. Маторы пазаводзіліся.

3. перан. Разм. Пачаць бойку, спрэчку — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́н ​1, ‑у, м.

Дарога, па якой гоняць жывёлу на папас. Туман бялее над балотам, Дзяр[к]ач завёў траскучы спеў, Жукі лятаюць па-над плотам, Жывёла йдзе з пагону ў хлеў... Чарот.

паго́н ​2, ‑а, м.

Наплечны знак адрознення. На.. [Сцяпанавых] плячах красаваліся капітанскія пагоны сапёра. Корбан. Сукно гімнасцёрак пацямнела пад рамянямі і пагонамі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амёба

(н.-лац. amoeba, ад гр. amoibe = змяненне)

найпрасцейшая аднаклетачная жывёла, якая можа змяняць форму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ано́а

(н.-лац. anoa)

парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, якая жыве ў лясах Інданезіі; карлікавы буйвал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спаразо́іты

(ад спора + гр. zoon = жывёла)

дробныя рухомыя асобіны спаравікоў, якія ўтвараюцца пры дзяленні спарабласта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́пытный

1. (о человеке) во́пытны, спрактыкава́ны;

2. (относящийся к опытам) дасле́дчы, до́следны;

о́пытная сельскохозя́йственная ста́нция до́следная сельскагаспада́рчая ста́нцыя;

о́пытное живо́тное до́следная жывёла;

о́пытное по́ле до́следнае по́ле.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сенгнгус (сенгогусъ) ‘нейкая хвароба рагатай жывёлы, выкліканая паяданнем павуціны з травой, пасля чаго выяўляецца цячэнне сліны і жывёла перастае прымаць ежу’; для лячэння “бросаютъ кровь и стираютъ дегтем носовые отверстия, языкъ и крестецъ” (навагр., Яшк. Мясц.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Rind

n -(e)s, -er

1) бык, вол; каро́ва, цялу́шка

2) pl буйна́я рага́тая жывёла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ríndvieh

n

1) -(e)s, -e буйна́я рага́тая жывёла

2) -(e)s, -viecher лаянк. бды́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wíederkäuer

m -s, -

1) жва́чная жывёла

2) разм. чалаве́к, які́ паўтара́е адно́ і то́е ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)