ша́стаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць лёгкі шум, шоргат.

Шастае дождж па даху.

Ш. сенам.

2. Біць з шумам (разм.).

Ш. дубцом па нагах.

3. Хадзіць, снаваць туды-сюды з мэтай што-н. выгледзець, украсці і пад. (разм.).

Ш. па лесе.

Не трэба ш. дзе не след.

4. што. Рэзаць (разм.).

Ш. сала нажом.

|| наз. ша́станне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плодотво́рный

1. (живительный) уст. жыватво́рчы;

плодотво́рный дождь жыватво́рчы дождж;

2. (производительный, полезный для развития) плённы; (живительный) жыватво́рчы;

плодотво́рный труд плённая пра́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оби́льный бага́ты, шчо́дры; (о растительности) бага́ты, густы́, пы́шны;

оби́льный урожа́й бага́ты ўраджа́й;

оби́льный дождь спо́рны (вялі́кі) дождж;

оби́льный обе́д бага́ты абе́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́мно нареч., безл., в знач. сказ., прям., перен. шу́мна;

шу́мно льёт дождь шу́мна лье дождж;

на у́лице шу́мно на ву́ліцы шу́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыдзю́жыць ’моцна пайсці (пра дождж)’ (рэч., Нар. сл.). Відаць, экспрэсіўнае ўтварэнне з коранем дзюж‑, у якім спалучаецца семантыка прысл. ду́жа ’вельмі’ і прым. ду́жы ’моцны’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накра́пваць

1. (пра дождж) tröpfeln vi; ánfangen zu régnen;

накра́пвае безас. es tröpfelt;

2. (пакрываць крапінамі) sprénkeln vt, tüpfeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пераста́ць áufhören vi (zu + inf); von etw. (D) áblassen*;

дождж пераста́ў es hat áufgehört zu régnen;

пераста́нь! hör (damít) auf!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

unlikely [ʌnˈlaɪkli] adj. невераго́дны, непраўдападо́бны;

It is unlikely to rain. Наўрад ці будзе дождж;

He is unlikely to come. Хутчэй за ўсё, ён не прыйдзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

навальні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да навальніцы (у 1 знач.). Навальнічны дождж. □ З захаду, насустрач паслабеўшаму ветру, паволі пасоўваліся навальнічныя хмары, засланяючы сонца. Гурскі. // З частымі навальніцамі. Навальнічнае лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстрэ́ліць, ‑стрэлю, ‑стрэліш, ‑стрэліць; зак., каго.

Раніць або забіць стрэлам. Падстрэліць воўка. □ Пані Мар’я чытае пра восень і дождж... Нехта падстрэліў недзе жорава, і, абяссілены, ён асядаў на лузе. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)