адпла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

1. Скончыць, перастаць плакаць.

2. Праплакаць пэўны час.

3. што. Выказаць, плачучы, свой душэўны боль. Язэпка ўжо адплакаў, колькі мог, сваю разлуку з домам. Якімовіч. Адплачце, гусі, Сум над балатамі. Кляшторны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патро́хі, прысл.

Тое, што і патроху. Дзеці выпілі патрохі малака. □ Бяруцца людзі за сявенькі, За плуг, за [бароны], за сохі, Пайшлі разгульвацца патрохі. Колас. Робячы, [Глушак] спакайнеў патрохі; важкія думкі сплывалі, не вярэдзілі ўжо вельмі, боль аціхаў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аксю́маран, аксі́маран

(гр. oksymoron = дасціпна-бязглуздае)

стылістычны прыём наўмыснага спалучэння семантычна процілеглых слоў, у выніку чаго ўзнікае новы сэнсавы змест (напр. гаючы боль, звонкая цішыня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

grieve

[gri:v]

1.

v.i.

мо́цна смуткава́ць, бедава́ць, паку́таваць

2.

v.t.

мо́цна засмуча́ць; прычыня́ць вялі́кі боль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inflict

[ɪnˈflɪkt]

v.t.

1) нано́сіць (уда́р); спрычыня́ць (боль)

2) навя́зваць; навя́звацца, набіва́цца

•

- inflict a penalty

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ры́мсціць ’карцець’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.), ’чакаць’, ’перачэкваць’ (Гарэц., Яруш.), ри́мсціць ’чакаць, цярпець, трываць’ (Нас.), заримсцило ’захацелася’ (Нас.), рымста ’зло, помста’ (люб., Паўлаў. Быў светлы міг), рус. дыял. ры́мсти́ть ’трываць’, уры́мстыть ’вытрываць боль’. Запазычана з літ. rìmti, rìmstu, rimaũ ’быць спакойным’ (Фасмер, 5, 529).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ны́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад ныць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Цягучы, тупы (пра боль). Нейкі непрыемны асадак гарэў на сэрцы, аддаваўся ў ім тупым ныючым болем. Лынькоў.

3. Дзеепрысл. незак. ад ныць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stab​1 [stæb] n.

1. уда́р (нажом, кінжалам і да т.п.)

2. рапто́ўны боль, уко́л; пры́ступ, рапто́ўнае пачуццё;

a stab of joy прылі́ў ра́дасці;

a stab of guilt во́стры боль віны́;

have a stab at smth./doing smth. infml спро́ба зрабі́ць што-н.

♦

a stab in the back уда́р у спі́ну; здра́дніцкі ўдар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nieukojony

nieukojon|y

няўцешны; несуцешны;

~y ból — несуцешны боль;

~a tęsknota — несуцешная туга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmóc

зак. адолець; адужаць; перамагчы;

zmóc ból — адолець боль;

zmóc strach — перамагчы страх

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)