hive
[haɪv]
1.
n.
1) ву́лей -я m., кало́да f.
2) рой -ю m. (пчо́лаў)
3) ме́сца по́ўнае ру́ху, дзе́йнасьці, мітусьні́
4) людзкі́ мура́шнік
2.
v.t.
1) саджа́ць пчол у ву́лей
2) насі́ць мёд у ву́лей
3) запа́сіць на бу́дучыню
3.
v.i.
жыць зго́дна (як пчо́лы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sensitive
[ˈsensətɪv]
adj.
1) ура́жлівы, ве́льмі чу́лы
The eye is sensitive to light — Во́ка ўра́жлівае на сьвятло
a sensitive ear — чу́йнае ву́ха
a sensitive eye — то́нкі зрок
2) чу́лы, чульлі́вы; крыўдлі́вы
sensitive point(s) — слабо́е ме́сца, слаба́я стру́нка
3) адчува́льны, даліка́тны
a sensitive skin — даліка́тная ску́ра
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vacate
[ˈveɪkeɪt]
v.t.
1) звальня́ць, апаражня́ць (пако́й, паме́шканьне)
They will vacate the house next month — Яны́ вы́беруцца з до́му ў насту́пным ме́сяцы
2) пакіда́ць незаня́тым (ме́сца, стано́вішча)
3) скасо́ўваць; анулява́ць
All former agreements were vacated by this contract — Усе́ папярэ́днія пагадне́ньні былі́ анулява́ныя гэ́тым кантра́ктам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
для предлог с род. для;
падару́нкі д. дзяце́й — пода́рки для дете́й;
ме́сца д. стая́нкі — ме́сто для стоя́нки;
непраніка́льна д. вады́ — непроница́емо для воды́;
д. яго́ гэ́та лёгкая спра́ва — для него́ это лёгкое де́ло;
ён до́бра развіты́ для свайго́ ўзро́сту — он хорошо́ ра́звит для своего́ во́зраста;
◊ д. адво́ду вачэ́й — для отво́да глаз;
д. прылі́ку — для прили́чия;
д. прыклёпу — для ви́димости
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
цёплы
1. в разн. знач. тёплый;
~лая вада́ — тёплая вода́;
~лае надво́р’е — тёплая пого́да;
ц. дождж — тёплый дождь;
~лая во́пратка — тёплая оде́жда;
~лая кватэ́ра — тёплая кварти́ра;
~лае сло́ва — тёплое сло́во;
~лыя фа́рбы — тёплые кра́ски;
ц. прыём — тёплый приём;
2. в знач. сущ. тёплое;
апрану́цца ў ~лае — оде́ться в тёплое;
◊ ~лая кампа́нія — тёплая компа́ния;
~лае ме́сца — тёплое ме́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зачарава́ны і зачаро́ваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зачараваць.
2. у знач. прым. Які знаходзіцца пад уздзеяннем чараў. Зачараваны скарб. Зачараванае царства. □ [Яліны] стаяць, нібы зачараваныя волаты, ахоўваючы дрымотны спакой нейкага соннага казачнага царства. В. Вольскі. // перан. Захоплены, паланёны чым‑н. Зачараваная зала, здавалася, анямела. Мікуліч. Міншчына, Міншчына мілая. Я зачарован табой. Шымук. // Які выражае захапленне. [Хадкевіч] стаяў, не рухаючыся з месца, і зачараванымі шчаслівымі вачамі глядзеў ёй услед. Васілевіч.
•••
Зачараванае кола гл. кола.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́печак, ‑чка, м.
Абл. Выступ печы, якім карыстаюцца як прыступкаю, узлазячы на печ. Бацька паклаў рукавіцы на паліцу каля печы, распрануў армяк, кінуў яго на запечак. Галавач. Захар сеў на запечку, слухаў, што гаварылі. Каваль.
запе́чак, ‑чка, м.
Месца паміж сцяною і печчу. [Вайсковец] запаліў ліхтарык і свяціў ім па хаце, заглядаючы на печ, у запечак і пад палок. Колас. У хаце панаваў спакой, нават цвыркун, перабраўшыся некуды ў запечак, відаць, змарыўся і змоўк. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаць, ‑і, ж.
1. Насціл з бярвення, галля, ламачча для праезду цераз балота ці гразкае месца. Падводная гаць з жэрдак і палак спружыніць пад нагамі. В. Вольскі.
2. Плаціна, якую ставяць, каб павысіць узровень вады ў рацэ; запруда. Расшумелася паводка, І прарвала рэчка гаць. Астрэйка. Яны ўдваіх, сынок і маці, З двара ідуць у бок ракі На зыбкі мосцік міма гаці, Дзе разрасліся хмызнякі. Колас.
•••
Хоць гаць гаці каго-чаго гл. гаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
1. Невялічкая дошчачка або кавалачак кардону, на якіх адзначаны вага, цана, месца прызначэння тавару, багажу. На кожнай рэчы вісела бірка з цаною.
2. перан. Характарыстыка (звычайна адмоўная), якая даецца каму‑н. па шаблону. [Стэфа Міхасю:] — Не ведаеш зусім чалавека і адразу — бірку яму. Нельга так да людзей. Савіцкі.
3. Уст. Зашпілька ў выглядзе кавалачкі дрэва замест гузіка.
4. Уст. Палачка, на якой нарэзамі вёўся ўлік чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
важне́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Вельмі добры, выдатны; важны (у 3 знач.). Футбольная пляцоўка тут будзе важнецкая: месца такое, што і раўняць не трэба. Даніленка. — Хадзі, Ганька, — кліча ён [дзядзька] з кухні, — паглядзі, якія важнецкія туфлі ў цябе будуць. Васілевіч.
2. Важны (у 2 знач.). Ужо ў разгары быў даклад, Як шась асёл. І ў першы рад З важнецкім выглядам падаўся. Бачыла. І шэрая світка зусім ні пры чым, — У дзеда важнецкі інспектарскі чын. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)