зласло́віць, ‑лоўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; незак.

Злосна, едка гаварыць пра каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Злавацца на каго‑н., выказваць, праяўляць злосць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Спэцкаць, абпэцкаць. Змурзаць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знату́жыць, ‑тужу, ‑тужыш, ‑тужыць; зак., каго-што.

Разм. Надарваць, падарваць. Знатужыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., каго.

Разм. Забіць, закалоць чым‑н. вострым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́штурхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Штурхаючы, прымусіць выйсці. Выштурхаць за парог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гільяцінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго.

Пакараць (караць) на гільяціне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грызну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да грызці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гушкану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да гушкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дака́зчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто даказвае на каго‑н.; даносчык, нагаворшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)