кро́іць несов.

1. порт. крои́ть;

2. (хлеб) ре́зать; нареза́ть;

3. перен., разг. терза́ть, му́чить;

к. сэ́рца — терза́ть се́рдце

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нама́заць сов.

1. в разн. знач. нама́зать;

н. хлеб ма́слам — нама́зать хлеб ма́слом;

н. на стале́ — нама́зать на столе́;

не напіса́ў, а ~заў — не написа́л, а нама́зал;

н. гу́бы пама́дай — нама́зать гу́бы пома́дой;

2. подма́зать;

н. ко́лы — подма́зать колёса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мацунак, ‑нку, м.

Разм.

1. Уласцівасць моцнага; моц, трываласць. — Гэта ж квас, як вада. У ім жа мацунку ўсяго, можа, адзін градус, — заспакоіў Косцік. Сабаленка. Дваццаць пяць год не кранулі перабродаўскіх будынкаў .. Яшчэ і да самай Айчыннай вайны яны захавалі свой мацунак і свежы колер гладка вычасанага бярвення. Чорны. Ядранымі зорнымі начамі набіраў мацунак мароз. Марціновіч.

2. Тое, чым можна падмацавацца, чаго можна пад’есці. Хлеб чорны, хлеб жытні, — Мацунак здаровы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даесці, даем, даясі, даесць; даядзім, даясце, даядуць; пр. даеў, ‑ла; заг. даеш, зак., каго-што.

З’есці да канца. Коні даелі сена. ▪ [Лёдзя] даела сала, хлеб, выцерла рукі ручніком. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настольнік, ‑а, м.

Кавалак спецыяльна апрацаванай тканіны, якой засцілаюць стол; абрус. Заслаць на стол настольнік. Накрыць хлеб рогам настольніка. ▪ — Папалуднуйце, — парушыла цішыню Таццяна і стала засцілаць настольнік. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пытляваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пытляваць.

2. у знач. прым. Дробна размолаты і прасеяны (пра муку, пераважна жытнюю). Пытляваная мука. // Спечаны з такой мукі. Пытляваны хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bútterbrot

n -(e)s, -bröte хлеб з ма́слам

für ein ~ — за бясцэ́нак, за бе́сцань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Прысы́пка ’мякіна, якую дабаўлялі ў хлеб’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Таксама, як і літ. прысы́пка ’рэчыва, парашок, якім прысыпаюць што-небудзь’, ад прысыпа́ць з суф. ‑к‑. Гл. сы́паць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кусаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Хапаць, раніць зубамі, джалам, прыносячы боль.

    • Сабака кусае.
    • К. сабе губы (выяўляць сваю злосць, прыкрасць і пад.).

  2. Захопліваць зубамі, аддзяляць, адкусваць ад чаго-н.

    • К хлеб.
    • К. яблык.

  3. пераноснае значэнне Моцна пячы, раздражняць скуру (пра крапіву і некаторыя калючыя расліны).

|| аднакратны дзеяслоў: кусануць і куснуць.

|| назоўнік: кусанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мазаць​1 дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Пакрываць тонкім слоем тлустага або вадкага.

    • М. хлеб маслам.
    • М. калёсы дзёгцем.

  2. Тое, што і пэцкаць.

    • М. сшытак.
    • М. рукі чарнілам.

  3. Няўмела маляваць або пісаць (размоўнае).

  4. пераноснае значэнне: Даваць хабару (размоўнае).

|| закончанае трыванне: замазаць, змазаць, намазаць і памазаць.

|| аднакратны дзеяслоў: мазнуць.

|| назоўнік: мазанне і мазка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)