фугі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Спец.
1. Праводзіць ва ўсіх галасах адну або некалькі тэм.
2. што. Уносіць у музычны твор элементы фугі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эпіта́фія, ‑і, ж.
1. Надмагільны надпіс.
2. Літаратурны твор, напісаны з выпадку чыёй‑н. смерці. Сябрам мы прысвячаем эпітафіі, Калі паклічуць за труной ісці. Бураўкін.
[Ад грэч. epitáphios — надмагільны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кінафі́льм
(ад кіна- + фільм)
твор кінамастацтва, кінакарціна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Artificem commendat opus
Твор хваліць майстра.
Произведение хвалит мастера.
бел. Па рабоце майстра знаць.
рус. Видно мастера по работе. Дело мастера боится. Всякая работа мастера хвалит. Доброму Савве добрая и слава.
фр. A l’œuvre on connaît l’artisan (По работе узнаётся мастер).
англ. A good workman is known by his chips (Хорошего работника видно по щепкам).
нем. Das Werk lobt den Meister (Дело хвалит мастера).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
піцыка́та,
Спец.
1. прысл. Шчыпком, пальцам, а не смычком (пра ігру на смычковым музычным інструменце).
2. нескл., н. Музычны твор, які разлічаны на выкананне такім спосабам.
[Іт. pizzicato.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алегрэ́та,
1. прысл. У тэмпе менш хуткім, чым алегра.
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка ў такім тэмпе. Алегрэта з 7‑ай сімфоніі Бетховена.
[Іт. allegretto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арке́стравы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да аркестра (у 1 знач.). Аркестравае суправаджэнне. Аркестравы ансамбль.
2. Прызначаны для выканання аркестрам, напісаны для аркестра. Аркестравы твор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бісі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.
Паўтарыць (паўтараць) або выканаць (выконваць) звыш праграмы які‑н. твор па жаданню публікі. Бісіраваць песню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канта́біле,
1. прысл. Пявуча (для абазначэння характару выканання музычных твораў).
2. нескл., н. Пявучасць, напеўнасць мелодыю, а таксама музычны твор або частка яго, якія выконваюцца пявуча.
[Ад іт. cantabile — пявуча.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кінафі́льм, ‑а, м.
Твор кінамастацтва, прызначаны для дэманстрацыі на экране; кінакарціна. Навукова-папулярны кінафільм. Кінафільм для дзяцей.
•••
Панарамны кінафільм — кінафільм, створаны спосабам панарамнай кіназдымкі (гл. кіназдымка).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)