wiertarka

ж.

1. тэх. дрыль;

2. свідравальны станок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

друка́рскі печа́тный; типогра́фский; (служащий, предназначенный для печатания книг — ещё) книгопеча́тный;

~кая спра́ва — печа́тное де́ло;

д. стано́к — печа́тный стано́к;

д. знак — типогра́фский знак;

выдава́ць што-не́будзь ~кім спо́сабам — издава́ть что́-л. типогра́фским спо́собом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

така́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Займацца такарнай справай; быць токарам. Падбадзёраны першай удачай, Андрэй нават дазволіў сабе дні два не такарнічаць, вывучаючы станок. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тачы́ла ’тачыльны камень і станок для тачэння’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Мат. Гом., Сл. ПЗБ), точы́ло ’тс’ (Сержп. Грам., Сл. ПЗБ, Пятк. 2, ТС, Арх. Вяр., Вруб.): сам камень точыло і усё са станком (нясвіж., Нар. словатв.), сюды ж тачы́льнік ’тс’ (бераст., ЛА, 2), точы́лʼнік ’тс’ (Вруб.). Укр. точи́ло, рус. точи́ло, польск. toczydło, в.-луж. tóčnik, н.-луж. tocnik ’тс’, славац. točidlo ’паваротны круг, дыск’, серб.-харв. то̀чило ’такарны станок’, балг. точи́ло ’тачыльны камень’, макед. точило ’тс’. Вытворныя ад *točiti, гл. тачы́ць 1 ’заточваць’; формы з суф. ‑нік (назоўнікі са значэннем інструмента) утвораны з мэтай размежаваць ’станок для тачэння’ і ’брусок для тачэння’, параўн. Шустар-Шэўц, 1511.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тачы́льны спец. Schléif -, Wétz-;

тачы́льны брусо́к [ка́мень] Schléifstein m -(e)s, -e;

тачы́льны стано́к Schléifmaschine f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ільнатка́цкі і льнатка́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ткання, ткацтва лёну. Ільнаткацкая вытворчасць. Ільнаткацкі цэх. Ільнаткацкая майстэрня. // Прызначаны для ткання лёну. Ільнаткацкая машына. Ільнаткацкі станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарцаваць.

2. Тарцовачны станок.

3. Малярная шчотка з доўгім шчаціннем.

4. Разм. Тарцовая маставая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыце́рці, прытру́, прытрэ́ш, прытрэ́; прытро́м, прытраце́, прытру́ць; прыцёр, -це́рла; прытры́, -цёрты; зак., што.

Трэннем, шліфоўкай шчыльна прыгладзіць, далучыць да чаго-н.

П. шкляны корак да графіна.

|| незак. прыціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыціра́нне, -я, н. і прыці́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

|| прым. прыці́рачны, -ая, -ае.

П. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Варшта́т ’варштат; ткацкі станок’ (БРС, Гарэц., Інстр. II, Влад., 199). Запазычанне з польск. warsztat (а гэта з ням. Werkstatt; гл. Брукнер, 603). Параўн. варста́т, варста́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спецыя́льны

1. (имеющий определённое, особое назначение) специа́льный, осо́бый;

с. стано́к — специа́льный стано́к;

с. спі́сак — специа́льный (осо́бый) спи́сок;

2. (относящийся к определённой отрасли науки и т.п.) специа́льный;

с. тэ́рмін — специа́льный те́рмин;

○ с. карэспандэ́нт — специа́льный корреспонде́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)