globe
[gloʊb]
1.
n.
1) ку́ля f., шар -а m., сфэ́ра f., зямна́я ку́ля
2) зямля́ f., сьвет -у m.
3) плянэ́та f., нябе́снае це́ла
4) глёбус -а m.
2.
v.
прыма́ць фо́рму ша́ра, надава́ць фо́рму ша́ра
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hołd, ~u
м.
1. ушаноўванне, выказванне пашаны;
zbierać ~y — прымаць знакі пашаны (увагі);
złożyć hołd czyjej pamięci — ушанаваць чыю памяць;
2. гіст. прысяга васала каралю; васальная залежнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gościć
gości|ć
незак.
1. прымаць гасцей;
w czasie wakacji ~liśmy u siebie krewnych — у час канікулаў у нас гасцілі сваякі;
2. гасціць, гасцяваць;
3. кніжн. частаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kommunizíeren
1.
vt
1) паведамля́ць
2) злуча́ць
3) рэл. дава́ць прыча́сце
2.
vi
1) злуча́цца
~de Röhren — фіз. сазлу́чаныя сасу́ды
2) рэл. прыма́ць прыча́сце
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
reckoning [ˈrekənɪŋ] n.
1. лік, вылічэ́нне; разлі́к;
be good at reckoning до́бра лічы́ць
2. меркава́нне;
by my reckoning па маі́м разлі́ку; на мой по́гляд;
make no reckoning of smth. не ўлі́чваць чаго́-н.; не прыма́ць у разлі́к што-н.; не прыдава́ць значэ́ння чаму́-н.
3. распла́та (перан.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
presume
[prɪˈzu:m]
v.
1) прыма́ць за пэ́ўнае; дапушча́ць, ду́маць, меркава́ць
2) дазваля́ць сабе́, насьме́львацца, адва́жвацца
3) злоўжыва́ць
Don't presume on a person’s good nature by borrowing (from him) every week — Не злоўжыва́й не́чыяй дабрынёю, пазыча́ючы ў яго́ штоты́дня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ánnehmen
*
1.
vt
1) прыма́ць, браць
éinen Áuftrag ~ — прыма́ць зака́з
2) узя́ць на сябе́ даручэ́нне
éinen Rat ~ — паслу́хацца пара́ды
3) браць, усынаўля́ць, удачара́ць (дзіця)
3) успрыма́ць
4) дапуска́ць, лічы́ць, згаджа́цца
ángenommen, dass… — дапу́сцім, што…
2.
(sich)
(G) клапаці́цца (аб кім-н., аб чым-н.)
sich éiner Sáche ~ — узя́цца за яку́ю-н. спра́ву
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кла́сціся, кладу́ся, кладзе́шся, кладзе́цца; кладзёмся, кладзяце́ся, кладу́цца; кла́ўся, кла́лася; кладзі́ся; незак.
1. Прымаць ляжачае становішча.
К. на ложак.
2. Укладвацца, размяшчацца для сну, адпачынку.
К. адпачыць.
3. Адпраўляцца на лячэнне.
К. ў шпіталь.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрываць, засцілаць сабою што-н., распаўсюджваючыся па паверхні.
Туман клаўся ў нізіне.
Снег кладзецца на палі.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Браць які-н. напрамак (пра самалёт, карабель).
6. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Добра падавацца кладцы.
Цэгла добра кладзецца ў сцяну.
7. перан. Свабодна, лёгка выкладацца, выказвацца (пра думкі, словы і пад.).
Фразы лёгка кладуцца на паперу.
8. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., на каго-што. Станавіцца чыім-н. доўгам, абавязкам, заняткам і пад.
Цяпер усе клопаты па гаспадарцы кладуцца на матчыны плечы.
|| зак. пакла́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -кладзе́цца (да 1—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
profess
[prəˈfes]
v.i.
1) адкры́та прызнава́цца ў чым, заяўля́ць аб чым
2) вызнава́ць, ве́рыць у што
Christians profess Christ and the Christian religion — Хрысьція́не ве́раць у Хрыста́ і хрысьція́нскую рэлі́гію
3) прэтэндава́ць (на вучо́насьць)
4) прыма́ць у мана́скі о́рдэн
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Знаць ’ведаць’. Рус. знать, укр. зна́ти, польск., в.-луж. znać, н.-луж. znaś, палаб. znot, чэш. znáti, славац. znať, славен. znáti, серб.-харв. зна̏ти, балг. зна̀я, знам, макед. знае. Ст.-слав., ст.-рус. знати ’ведаць’. Прасл. zna‑ti < і.-е. *gʼen‑, *gʼno‑ ’ведаць’: літ. žinóti, лат. zinât ’ведаць’, ст.-прус. po‑sinna ’пазнаю’, ням. kennen ’ведаць’, лац. co‑gnosco ’пазнаю’, ст.-інд. jānȃmi ’ведаю’, грэч. γιγνώσκω ’пазнаю’ і інш. Фасмер, 2, 100–101; Махэк₂, 717; БЕР, 1, 650; Траўтман, 371; Покарны, 1, 376. І.‑е. *gʼen‑ ’ведаць’ ад і.-е. *gʼen‑ ’нараджаць’ праз значэнні ’нараджацца, быць родзічам’ > ’ведаць чалавека’ Трубачоў, История, 154–157; Шанскі, 2, З, 101; іншы ход той жа сувязі: праз ’нараджаць’ > ’прымаць’ > ’даведвацца’ (Скок, 3, 658–659). Гл. яшчэ зяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)